Nieoczywiste

Nie­oczy­wi­ste to solo­wy pro­jekt Alek­san­dry Demow­skiej-Madej­skiej, skła­da­ją­cy się z kom­po­zy­cji na altów­kę z towa­rzy­sze­niem elek­tro­ni­ki. Utwo­ry kom­po­zy­to­rów zapro­szo­nych przez artyst­kę poszu­ku­ją rela­cji mię­dzy dźwię­kiem a materią.

---

Nie­oczy­wi­ste mate­rie – dotknię­te zmy­słem słu­chu, inter­pre­to­wa­ne poprzez miłość do nich, potrze­bę ich doty­ku, spe­cy­ficz­nej, kosmicz­nej wręcz pust­ki w przy­pad­ku ich bra­ku. Mate­rie, jako isto­ta każ­de­go kształ­tu, nano­czą­stecz­ka wszyst­kie­go co oży­wio­ne i nie­oży­wio­ne, pró­ba odpo­wie­dzi na pyta­nie czy „ist­nie­je” tyl­ko to, cze­go może­my dotknąć. Jak nie­ma­te­rial­ne dźwię­ki odda­ją kształ­ty, natu­rę „rze­czy” i czy to fak­tycz­nie możliwe.

Nie­oczy­wi­ste mate­rie to dla mnie pro­jekt, w któ­rym muzy­ka sta­ra się zjed­no­czyć z sen­so­ry­ką i dzię­ki eks­pe­ry­men­tom sono­ry­stycz­nym znieść barie­rę dotyk-wzrok-słuch” – mówi Alek­san­dra Demowska-Madejska.

W pro­jekt Alek­san­dry, zaan­ga­żo­wa­ne są artyst­ki i arty­ści z Kolum­bii, Bra­zy­lii, Wiel­kiej Bry­ta­nii, Nie­miec, Kana­dy i Polski.

Pły­ta z reper­tu­arem “Nie­oczy­wi­stych” uka­że się  w pierw­szym kwar­ta­le 2024 roku nakła­dem wydaw­nic­twa PGM Audio w Kanadzie.

---

Wystąpią

Alek­san­dra Demow­ska-Madej­ska altów­ka
Michał Jano­cha live elec­tro­nics

---

Program

Tatia­na Catan­za­ro Intar­sia na altów­kę ampli­fi­ko­wa­ną i elek­tro­ni­kę (2014/2015)
Jean­ne Arte­mis Woven flo­wers na altów­kę ampli­fi­ko­wa­ną (2022)
Piotr Grel­la-Możej­ko …okiem spo­koj­nym bar­dzo jasnym na altów­kę ampli­fi­ko­wa­ną z elek­tro­ni­ką (2023)*
Domi­nik Puk Gra­in-fibro­us tis­sue na altów­kę ampli­fi­ko­wa­ną i elek­tro­ni­kę (2023)*
Miche­le Abon­da­no The Inco­nve­nien­ce of loving a flic­ke­ring cre­atu­re na altów­kę z ampli­fi­ka­cją (2022)
Sarah Westwo­od Furl (2019)
Kata­rzy­na Tabo­row­ska Opił­ki na jedwab­nej nici na altów­kę ampli­fi­ko­wa­ną i live elec­tro­nics (2022)

*pre­mie­ra

---

Pokaz filmów

Po kon­cer­cie ser­decz­nie zapra­sza­my na pokaz fil­mów pod hasłem “Fil­mo­we mate­rie”, któ­ry popro­wa­dzi Jan Topolski. 

Zoba­czy­cie 6 ani­mo­wa­nych fil­mów autor­stwa naj­cie­kaw­szych reży­se­rek i reży­se­rów nowe­go poko­le­nia z pro­gra­mu tego­rocz­ne­go festi­wa­lu Mło­dzi i Film w Kosza­li­nie. Poznaj­cie szcze­gó­ły!

---

Kompozytorzy o utworach

Jean­ne Arte­mis Woven flo­wers (2022)

“Utwór Woven flo­wers powstał w 2022 roku jako utwór dedy­ko­wa­ny Alek­san­drze. Kom­po­zy­cja ta czer­pie inspi­ra­cję z głę­bo­kich zary­sów naszej przy­jaź­ni, a pro­ces jej powsta­wa­nia umoż­li­wił nam wspól­ne poszu­ki­wa­nie nie­ty­po­wych barw. Zwłasz­cza nasze uni­wer­sal­ne doświad­cze­nia, któ­re nie­rzad­ko pozo­sta­ły nie­wy­po­wie­dzia­ne, mogą zostać wyra­żo­ne jedy­nie poprzez muzykę”.

---

Tatia­na Catan­za­ro Intar­sia (2012, wer­sja 2015)

„Podob­nie jak sztu­ka intar­sji, czy­li zdo­bie­nia powierzch­ni drew­nia­nych za pomo­cą kawał­ków drew­na roz­ma­itych gatun­ków, utwór ten jest pró­bą wyrzeź­bie­nia elek­tro­aku­stycz­nych dźwię­ków z altów­ki i na altów­ce. Poprzez ana­li­zę wid­mo­wą dźwię­ków altów­ki, roz­wi­nę­łam ideę infra-moty­wu: makro­sko­po­we­go zapi­su cza­so­we­go roz­wo­ju pod­sza­blo­nów postrze­ga­nych jako melo­dycz­ny, ryt­micz­ny i har­mo­nicz­ny model, kom­po­nu­ją­cy prze­strzeń za pomo­cą infra-melo­dii, któ­re kształ­tu­ją wid­mo. W tym pro­ce­sie dąże­nie do tego, by jed­na stro­na prze­wo­dzi­ła reak­cji dru­giej, sta­je się prze­sta­rza­łe. Instru­ment i elek­tro­aku­sty­ka są ze sobą ści­śle powią­za­ne, do tego stop­nia, że nie może­my już okre­ślić, kto jest kim”.

---

Sarah Westwo­od Furl (2019)

“Ze sta­ro­fran­cu­skie­go fer, ferm „twar­dy” + lier „wią­za­nie”, co ozna­cza sta­ran­nie i bez­piecz­nie zwi­nąć lub zło­żyć (coś). To spo­sób, w jaki mogę wyra­zić swo­je emo­cje, pró­bę otwar­cia się lub wyco­fa­nia. Pier­wot­ną inspi­ra­cją było sku­pie­nie się na fizycz­nym roz­wi­nię­ciu liścia papro­ci. ​Fascy­nu­je mnie, jak rośli­na zwi­ja się lub roz­wi­ja, będąc uza­leż­nio­ną od obce­go doty­ku; doty­ku czło­wie­ka, wody, lek­kie­go doty­ku cie­pła i zim­na. Utwór napi­sa­łam w 2019 roku dla Oli Demowskiej”.

---

Miche­le Abon­da­no The Inco­nve­nien­ce of loving a flic­ke­ring cre­atu­re na altów­kę z ampli­fi­ka­cją (2022)

„Kom­po­zy­cja jest eks­plo­ra­cją fluk­tu­acji świa­tła i jego kru­cho­ści jako warun­ku brzmie­nia, cze­goś, co moż­na usły­szeć, ale nie zoba­czyć. Jest poszu­ki­wa­niem zro­zu­mie­nia cie­le­snej inte­rak­cji mię­dzy wyko­naw­cą, instru­men­tem i przed­mio­ta­mi o róż­nej cha­rak­te­ry­sty­ce, uży­tych w celu wyge­ne­ro­wa­nia i modu­lo­wa­nia okre­ślo­nych warun­ków brzmie­nio­wych zwią­za­nych z postrze­ga­niem świa­tła jako dyna­micz­ne­go bytu. Z kre­atyw­nej per­spek­ty­wy ta isto­ta jest nie­uchwyt­na, nie­ustan­nie migo­cze, zmie­nia kształ­ty i fak­tu­rę, powięk­sza się lub zni­ka, poru­sza się ner­wo­wo lub tajem­ni­czo pozo­sta­je w bezruchu”.

---

Kata­rzy­na Tabo­row­ska Opił­ki na jedwab­nej nici na altów­kę i elek­tro­ni­kę (2022) 

“To utwór w zamie­rze­niu pod­da­ją­cy swo­je wąt­ki for­mal­ne tytu­ło­wej tek­stu­rze. Punk­tem wyj­ścia jest ulot­ne i sen­su­al­ne odczu­cie deli­kat­ne­go, cien­kie­go dźwię­ku, na któ­rym zawie­szo­ne zosta­ją ozdob­ne opił­ki zło­ta, sre­bra, natu­ral­nych pig­men­tów i minia­tu­ro­wych szla­chet­nych kamie­ni. Uży­cie środ­ków elek­tro­nicz­nych w for­mie dźwię­ków pre­kom­po­no­wa­nych oraz live elec­tro­nics, prze­no­sił aku­stycz­ny dźwięk instru­men­tu w obsza­ry barw­nych wyobra­żeń i zmy­sło­wych struktur”. 

---

Domi­nik Puk gra­in-fibro­us tis­sue na ampli­fi­ko­wa­ną altów­kę i elek­tro­ni­kę (2023)

“Tytu­ło­wa gra­in-fibro­us tis­sue jest syn­te­tycz­ną, wyobra­żo­ną, utka­ną mate­rią. W moim zamie­rze­niu sku­pia w sobie mate­rial­ność i sta­łość fizycz­no­ści instru­men­tu (jego ele­men­tów drew­nia­nych, pre­pa­ro­wa­ne­go smycz­ka, spo­so­bu doty­ku), ale i efe­me­rycz­ną wir­tu­al­ność (brzmie­nia, cyta­tu, spek­trum, cza­su).  Utwór dedy­ko­wa­ny i napi­sa­ny z myślą o Oli Demowskiej-Madejskiej”.

---

Piotr Grel­la-Możej­ko Okiem spo­koj­nym bar­dzo jasnym na altów­kę ampli­fi­ko­wa­ną z elek­tro­ni­ką (2023)

“Utwór …okiem spo­koj­nym bar­dzo jasnym ukoń­czy­łem w czerw­cu 2023 roku i dedy­ko­wa­łem alto­wio­li­st­ce Alek­san­drze Demow­skiej-Madej­skiej. W utwo­rze wyko­rzy­stu­ję mistrzow­ski wiersz Zbi­gnie­wa Her­ber­ta Kamyk, któ­ry poja­wia się w koń­co­wej sek­cji gło­su altów­ki szep­ta­ny przez solist(k)ę oraz pod koniec par­tii taśmy w mojej “ukry­tej” i bez­na­mięt­nej recy­ta­cji. Łatwo mógł­bym powie­dzieć, że kom­po­zy­cja powsta­ła z inspi­ra­cji wier­sza, lecz tak nie było. Naj­pierw w pro­gra­mie Stu­dio One skom­po­no­wa­łem głos taśmy wyko­rzy­stu­jąc ryt­micz­ne, acz “mikro­nie­re­gu­lar­ne” stu­ka­nie kamy­ków oraz inne dźwię­ki, w tym wokal­ne. Bar­dzo waż­ną rolę odgry­wa war­stwa swin­gu­ją­cej “quasi-per­ku­sji”, któ­rą stwo­rzy­łem dzię­ki prze­kształ­ce­niu dźwię­ku stu­ka­nia kamy­ków za pomo­cą odpo­wied­nich wty­czek.

Koń­cząc pra­cę nad gło­sem taśmy, przy­po­mnia­łem sobie o wier­szu Zbi­gnie­wa Her­ber­ta i posta­no­wi­łem nagrać ów wiersz w rewe­la­cyj­nym tłu­ma­cze­niu Cze­sła­wa Miło­sza jako kolej­ną war­stwę dźwię­ko­wo-zna­cze­nio­wą. Następ­nie powsta­ła par­tia altów­ki, któ­rą opar­łem na mode­lu wyj­ścio­wym obec­nym od począt­ku do koń­ca, ale cią­gle w róż­nym naświe­tle­niu bar­wo­wym. Posta­no­wi­łem też zmie­nić układ strun altów­ki: uży­wam więc dwu strun C oraz dwu strun A, przy czym dru­ga stru­na C oraz dru­ga stru­na A prze­stro­jo­ne są o ćwierć­ton w górę. Celem było skom­po­no­wa­nie muzy­ki dziw­nej, zagad­ko­wej, sty­li­stycz­nie odręb­nej, a przy tym wyra­zo­wo niepokojącej”.

Bilety

40 PLN