Wyrd/ Άτροπος Μοίρα

Kontynuujemy nasze działania związane z motywem przewodnim roku 2025 w Labie: czyli spotkań w duchu międzynarodowym. Tym razem uwagę zwrócimy na to, co w muzyce najnowszej dzieje się w Grecji. 

Począw­szy od Mojr z mito­lo­gii grec­kiej, przez nor­dyc­kie Nor­ny, aż po anglo­sa­ski Wyrd, nie­po­kój wywo­ła­ny nie­prze­wi­dy­wal­nym, a jed­no­cze­śnie nie­uchron­nym ele­men­tem życia i losu znaj­du­je odzwier­cie­dle­nie w posta­ciach trzech kobiet – zim­nych, suro­wych i zaję­tych. Inte­re­su­ją­cym podej­ściem jest to przed­sta­wio­ne w mito­lo­gii chiń­skiej, gdzie los uka­za­ny jest w for­mie pta­ka, Fen­ghu­ang, sym­bo­li­zu­ją­ce­go prze­zna­cze­nie, życie i śmierć, a tak­że cyklicz­ny cha­rak­ter istnienia.

Cho­ciaż bez­po­śred­nia wia­ra w mitycz­ne isto­ty, któ­re kon­tro­lu­ją indy­wi­du­al­ne losy, może nie być powszech­na w nowo­cze­snym myśle­niu, to tema­ty i nauki ucie­le­śnio­ne przez trzy Moj­ry pozo­sta­ją wciąż aktu­al­ne. Kon­cep­cja ta sta­no­wi meta­fo­rycz­ną ramę do zro­zu­mie­nia zło­żo­no­ści, nie­pew­no­ści i wza­jem­nych powią­zań ludz­kie­go ist­nie­nia we współ­cze­snym świecie.

Na pod­sta­wie idei nie­unik­nio­ne­go, defi­nio­wa­ne­go przez czło­wie­ka na pod­sta­wie indy­wi­du­al­nych i zbio­ro­wych wybo­rów, ale tak­że w odnie­sie­niu do natu­ral­ne­go i spo­łecz­ne­go śro­do­wi­ska wokół nie­go, Trio Pythia zle­ca czte­rem kom­po­zy­to­rom stwo­rze­nie ory­gi­nal­nych utwo­rów, w któ­rych for­te­pian jest domi­nu­ją­cym środ­kiem wyra­zu muzycznego.

Trio kon­se­kwent­nie kon­ty­nu­uje eks­plo­ra­cję nowych mediów, mate­ria­łów i tech­nik w grze na instru­men­cie, czer­piąc z obszer­ne­go rezer­wu­aru współ­cze­snej twór­czo­ści, inte­rak­cji i syner­gii z inny­mi dzie­dzi­na­mi sztu­ki (teatr, pieśń, poezja, muzy­ka elektroniczna).

Towa­rzy­sza­mi w tych poszu­ki­wa­niach w tym roku są Ale­xan­dros Mar­ke­as, Danai Belo­si­nov, Filip­pos Rasko­vic i Gior­gos Hanos, kom­po­zy­to­rzy, któ­rzy czer­pią inspi­ra­cję z losów i ich wer­sji w róż­nych kul­tu­rach i mito­lo­giach. Osta­tecz­ne przed­sta­wie­nie muzycz­no-teatral­ne będzie reży­se­ro­wa­ne przez Geo­r­gi­nę Dalia­ni, po jej uda­nej współ­pra­cy z Trio. Trzy muzycz­ne przed­sta­wie­nia kom­po­zy­to­rów są ze sobą powią­za­ne poprzez dźwię­ko­wą płasz­czy­znę utwo­rzo­ną z mate­ria­łów nagra­nych wcze­śniej, two­rząc tkan­kę łączą­cą róż­ne muzycz­ne per­spek­ty­wy, jako kolej­ny aspekt Nocy, Ere­bu i Cha­osu Stworzenia.

W 2021 roku Pythia Trio zapre­zen­to­wa­ło swój pro­jekt „Przy­się­ga Hipo­kra­te­sa” w Ate­nach, Salo­ni­kach i Kala­ma­cie, zle­ca­jąc sied­miu mło­dym kom­po­zy­to­rom napi­sa­nie ory­gi­nal­nej muzy­ki dla trio, przy wspar­ciu Grec­kie­go Mini­ster­stwa Kul­tu­ry. W 2022 roku Pythia Trio przed­sta­wi­ło swój nowy pro­jekt „TANANTIA TOUTEOON” na Cyprze, w Rumu­nii, Bel­gii, Austrii, Szwaj­ca­rii, Holan­dii i we Fran­cji, a wszyst­kie wystę­py odby­ły się pod patro­na­tem i finan­so­wym wspar­ciem Mini­ster­stwa Kul­tu­ry. W 2023 roku ich pro­jekt „Trzej Learo­wie” został zapre­zen­to­wa­ny na Cyprze, w Niem­czech, Holan­dii i Rumunii.

Uczest­ni­czy­ły mię­dzy inny­mi w festi­wa­lu „Expres­sions d’el­les”, zor­ga­ni­zo­wa­nym przez Hanat­su Mir­ror Ensem­ble w Stras­bur­gu, oraz wystę­po­wa­ły w Naro­do­wym Muzeum Sztu­ki Współ­cze­snej w Ate­nach i Muzeum Sztu­ki Współ­cze­snej MoMus w Salo­ni­kach, w Grecji.

W 2015 roku nagra­ła swo­ją pierw­szą pły­tę CD zaty­tu­ło­wa­ną „Beau­ty and Hope in the 21st cen­tu­ry” z dzie­wię­cio­ma utwo­ra­mi współ­cze­snych kom­po­zy­to­rów z róż­nych czę­ści świa­ta, wyda­ną przez publi­ka­cje Musi­ca Fer­rum. W latach 2016–2023 była part­ner­ką mię­dzy­na­ro­do­wo cenio­ne­go dzie­cię­ce­go chó­ru mło­dzie­żo­we­go „Rozar­te”, uczest­ni­cząc w przy­go­to­wa­niach muzycz­nych do róż­nych pro­duk­cji, zarów­no w Gre­cji, jak i za gra­ni­cą. Jest człon­ki­nią „Pythia Trio”, któ­re powsta­ło w ramach mistrzow­skich warsz­ta­tów pani Loren­dy Ramou „For­te­pian w XX–XXI wie­ku” orga­ni­zo­wa­nych w Kon­ser­wa­to­rium Ateń­skim. Trio dało licz­ne kon­cer­ty w ramach trzech dużych euro­pej­skich tras kon­cer­to­wych pod auspi­cja­mi i z dota­cją Mini­ster­stwa Kultury.

Od 2017 roku współ­two­rzy duet for­te­pia­no­wy z Tha­lią Papa­do­po­ulou. Naj­bliż­sze pla­ny tej współ­pra­cy obej­mu­ją stwo­rze­nie pły­ty CD z utwo­ra­mi grec­kich kom­po­zy­to­rów XX i XXI wie­ku na dwa for­te­pia­ny. W 2022 roku wzię­ła udział w hoł­dzie dla I. Xena­ki­sa wraz z Ama­lią Koun­to­uri i Ioan­ną Vra­kat­se­li w ramach współ­pra­cy Uni­wer­sy­te­tu Pan­te­ion z Domem Lite­ra­tu­ry i Sztu­ki (Onas­sis Ste­gi) pod tytu­łem „Muzy­ka łączy Onas­sis Ste­gi i Uni­wer­sy­tet Pan­te­ion”. Współ­pra­cu­je z wie­lo­ma muzy­ka­mi i kom­po­zy­to­ra­mi, pre­zen­tu­jąc pre­mie­ro­we wyko­na­nia utwo­rów zarów­no grec­kich, jak i zagra­nicz­nych twór­ców w kon­tek­ście hoł­dów i festi­wa­li (poezja i muzy­ka, muzy­ka do fil­mów nie­mych itp.). Muzy­ka z obszer­ne­go reper­tu­aru, któ­rą wyko­nu­je, była pre­zen­to­wa­na w 3. pro­gra­mie Grec­kie­go Radia.

Iro Mene­gou jest wszech­stron­ną pia­nist­ką, wyko­naw­czy­nią, kura­tor­ką i edu­ka­tor­ką z Gre­cji, głę­bo­ko zaan­ga­żo­wa­ną w muzy­kę współ­cze­sną. Jej dzia­łal­ność obej­mu­je wystę­py solo­we, współ­pra­cę z zespo­ła­mi oraz ini­cja­ty­wy edu­ka­cyj­ne, któ­rych celem jest pro­mo­wa­nie współ­cze­snej twór­czo­ści muzycz­nej i wymia­ny kul­tu­ral­nej. Jako wyko­naw­czy­ni, Iro współ­pra­cu­je z kom­po­zy­to­ra­mi, aby oży­wić ich dzie­ła – zarów­no jako solist­ka, człon­ki­ni swo­ich zespo­łów, jak i poprzez pra­cę ze swo­imi ucznia­mi. Jest współ­za­ło­ży­ciel­ką Pythia Trio i Methe­xis Ensem­ble, grup dedy­ko­wa­nych pre­zen­to­wa­niu nowej i odważ­nej muzy­ki. Ponad­to wystę­pu­je z zespo­łem muzy­ki fil­mo­wej “Bouche Fer­mée” oraz jest człon­ki­nią warsz­ta­to­we­go zespo­łu Teatru Muzycz­ne­go “Enu­me­ra­tions”, stwo­rzo­ne­go na pod­sta­wie dzie­ła o tej samej nazwie reno­mo­wa­ne­go grec­kie­go kom­po­zy­to­ra Geo­r­ge­s’a Aper­ghi­sa. Jej wystę­py były pre­zen­to­wa­ne na festi­wa­lach i reci­ta­lach w Gre­cji, Austrii, Bel­gii, na Cyprze, w Niem­czech, Fran­cji, Wło­szech, Holan­dii, Rumu­nii i Szwaj­ca­rii. Iro jest rów­nież głę­bo­ko zaan­ga­żo­wa­na w zarzą­dza­nie kul­tu­rą i edu­ka­cję muzycz­ną. Zosta­ła wybra­na do pro­gra­mu sty­pen­dial­ne­go Euro­pej­skiej Rady Muzycz­nej (2018–2020) i od tego cza­su pro­jek­tu­je oraz orga­ni­zu­je euro­pej­skie pro­jek­ty edu­ka­cyj­ne dla mło­dych muzy­ków i nauczy­cie­li muzy­ki. Jej pra­ca z orga­ni­za­cją non-pro­fit „bear­ti­ve” obej­mu­je zna­czą­ce wyda­rze­nia, takie jak Music Dia­ries i Mię­dzy­na­ro­do­wy Festi­wal Fil­mo­wy Tarat­sa. W 2018 roku zało­ży­ła mię­dzy­na­ro­do­wy festi­wal „Women Com­po­sing in the Bal­kans”, któ­ry został nomi­no­wa­ny do Nagro­dy Inno­wa­cji Clas­si­cal NEXT 2019. Peł­ni­ła rów­nież funk­cję mene­dże­ra pro­duk­cji 9. Festi­wa­lu Nowej Muzy­ki na Cyprze w 2020 roku oraz dołą­czy­ła do zespo­łu kura­tor­skie­go Festi­wa­lu „Music Brid­ge abo­ve Syn­grou” w Ate­nach w 2024 roku. Obec­nie jest dyrek­tor­ką arty­stycz­ną „Toy­ful Music Festi­val” na Cyprze. Iro posia­da wykształ­ce­nie muzycz­ne, w tym dyplom z for­te­pia­nu z naj­wyż­szym wyróż­nie­niem uzy­ska­ny w Kon­ser­wa­to­rium Ateń­skim, gdzie stu­dio­wa­ła pod kie­run­kiem E. Ala­kio­zi­dou, oraz zaawan­so­wa­ne stu­dia z zakre­su teo­rii muzy­ki i kon­tra­ba­su. Bra­ła udział w warsz­ta­tach i masterc­las­sach poświę­co­nych muzy­ce współ­cze­snej, w tym „For­te­pian w XX i XXI wie­ku” pro­wa­dzo­nych przez Loren­dę Ramou. Posia­da tytu­ły nauko­we z zakre­su nauki o muzy­ce i sztu­ki, a tak­że licen­cjat z eko­no­mii. Obec­nie Iro naucza gry na pia­ni­nie i teo­rii muzy­ki w Miej­skim Kon­ser­wa­to­rium w Pyla­ia-Hor­tia­tis, gdzie rów­nież koor­dy­nu­je spra­wy mię­dzy­na­ro­do­we. Od 2023 roku peł­ni funk­cję Dyrek­to­ra Arty­stycz­ne­go Kon­ser­wa­to­rium w Col­le­ge De La Sal­le w Salonikach.

Tha­lia Papa­do­po­ulou uro­dzi­ła się w Laris­sie w 1989 roku. Jest pia­nist­ką, akom­pa­nia­tor­ką i nauczy­ciel­ką gry na for­te­pia­nie, miesz­ka­ją­cą w Ate­nach. Głów­nie bie­rze udział w wyko­na­niach muzy­ki współ­cze­snej jako solist­ka lub człon­ki­ni zespo­łów kame­ral­nych, wyko­nu­jąc pre­mie­ry nowych utwo­rów kom­po­zy­to­rów. Czę­sto rów­nież nagry­wa nowe utwo­ry na for­te­pian solo lub w wyko­na­niu zespo­łów. W 2021 roku zało­ży­ła orga­ni­za­cję kul­tu­ral­ną non-pro­fit Arti­vi­stas. Tha­lia jest człon­ki­nią Pythia Trio wraz z pia­nist­ka­mi Myr­tis Akri­vou (GR) i Iro Mene­gou (GR).

Two­rzy duet z pia­nist­ką Myr­to Akri­vou (GR), kon­cen­tru­jąc się na reper­tu­arze dla dwóch for­te­pia­nów. Współ­pra­cu­je rów­nież z fle­cist­ką Evą Sta­vrou (CY), spe­cja­li­zu­jąc się w reper­tu­arze XX i XXI wie­ku. Tha­lia i Eva zosta­ły wybra­ne w 2021 roku przez Fun­da­cję Onas­si­sa do udzia­łu w pro­jek­cie „Music Brid­ge Over Syn­grou Ave­nue”, któ­ry obej­mu­je współ­two­rze­nie, wyko­na­nie i nagra­nie nowe­go utwo­ru na flet alto­wy i for­te­pian z kom­po­zy­tor­ką Anthi Damvouneli.Oni tak­że byli wśród arty­stów dofi­nan­so­wa­nych przez i‑Portunus w ramach pro­gra­mu Kre­atyw­na Euro­pa w 2021 roku, aby podró­żo­wać i pra­co­wać z kom­po­zy­to­ra­mi w Pary­żu (Phi­lip Hurel – Con­se­rva­to­ire à Ray­on­ne­ment Régio­nal de Paris), Buka­resz­cie (Dia­na Rota­ru – Uni­wer­sy­tet Buka­resz­teń­ski) i Mona­chium (Minas Borboudakis).

Od 2023 roku współ­pra­cu­je z kom­po­zy­tor­ką Sofią Kamay­ian­ni i bie­rze udział w jej jed­no­ak­to­wej ope­rze dzie­cię­cej pt. „Jestem drze­wem, któ­re mówi”, któ­ra jest pre­zen­to­wa­na w teatrach, muze­ach i szko­łach w Gre­cji, Niem­czech i Belgii.

Ukoń­czy­ła Kon­ser­wa­to­rium w Maastricht na kie­run­ku Master in Music/Education oraz Wydział Muzycz­ny Naro­do­we­go i Kapo­di­striań­skie­go Uni­wer­sy­te­tu Aten. Uzy­ska­ła rów­nież Dyplom z For­te­pia­nu w Kon­ser­wa­to­rium Skal­kot­ta­sa oraz Dyplo­my z Har­mo­nii i Kon­tra­punk­tu w Naro­do­wym Kon­ser­wa­to­rium w Ate­nach. Tha­lia Papa­do­po­ulou spę­dzi­ła sześć mie­się­cy na Wydzia­le Muzy­ko­lo­gii Uni­wer­sy­te­tu Lumi­ère 2 w Lyonie, jako stu­dent­ka pro­gra­mu Erasmus.

Jej miłość do muzy­ki współ­cze­snej i two­rze­nia skło­ni­ła ją do uczest­nic­twa w kur­sach mistrzow­skich u uzna­nych pia­ni­stów, takich jak Fl. Bof­fard, Vl. Viar­do, D. Live­ly, G. Boga­nyi, F. Jacqu­inot, St. Tho­mo­po­ulos, B. Tane­va, D. Toufe­xis oraz kom­po­zy­to­rów Fr. Rzew­skie­go, Al. Louvie­ra i Fr.-B. Mâche. Od 2015 roku aktyw­nie uczest­ni­czy w semi­na­rium „For­te­pian w XX i XXI wie­ku” pro­wa­dzo­nej przez Loren­dę Ramou w Kon­ser­wa­to­rium Ateń­skim. Bie­rze udział w licz­nych warsz­ta­tach, któ­re mają na celu zwięk­sze­nie doce­nia­nia muzy­ki współ­cze­snej. Jeden z nich kon­cen­tru­je się na wyko­na­niu utwo­ru Énu­méra­tions Aper­ghi­sa pod kie­run­kiem kom­po­zy­to­ra Nico­la­sa Tzortzisa.

Tha­lia Papa­do­po­ulou jest doświad­czo­ną akom­pa­nia­tor­ką i bra­ła udział w pro­jek­cie Col­la­bo­ra­ti­ve Ope­ra (Fun­da­cja The­ocha­ra­ki­sa, Ate­ny), w reci­ta­lach wokal­nych orga­ni­zo­wa­nych przez Fun­da­cję Lito i Ange­lo­sa Kata­ko­uzi­nos oraz innych. Od 2012 roku współ­pra­cu­je z róż­ny­mi gru­pa­mi teatral­ny­mi jako wyko­naw­ca i dyrek­tor muzycz­ny (sztu­ki teatral­ne lub pro­gra­my edu­ka­cyj­ne w Ate­nach i innych miastach).

Jako nauczy­ciel­ka pia­ni­na i akom­pa­nia­tor­ka pra­cu­je w Kon­ser­wa­to­rium Pro­ti­po Wschod­niej Atty­ki oraz w Miej­skim Kon­ser­wa­to­rium Nea Ionia (Ate­ny).

Geo­r­ge Cha­nos, uro­dzo­ny w 1990 roku w Ate­nach, jest kom­po­zy­to­rem, pro­jek­tan­tem dźwię­ku i inży­nie­rem dźwię­ku. Jako kom­po­zy­tor kon­cen­tru­je się na współ­cze­snej muzy­ce instru­men­tal­nej i elek­tro­aku­stycz­nej. Jego utwo­ry były wyko­ny­wa­ne w Grec­kiej Ope­rze Naro­do­wej, w Ate­neum w Ate­nach, w Kon­ser­wa­to­rium Ateń­skim oraz w innych miejscach.

Znacz­ną część jego pra­cy sta­no­wi muzy­ka do teatru, któ­ra była pre­zen­to­wa­na w Naro­do­wym Teatrze Gre­cji oraz w licz­nych mniej­szych prze­strze­niach teatral­nych. Jest rów­nież aktyw­ny w dzie­dzi­nie dźwię­ku i muzy­ki fil­mo­wej. Fil­my, do któ­rych się przy­czy­nił, były poka­zy­wa­ne na pre­sti­żo­wych mię­dzy­na­ro­do­wych festi­wa­lach fil­mo­wych. Dodat­ko­wo, pra­cu­je jako inży­nier dźwię­ku i pro­jek­tant sys­te­mów dźwię­ko­wych w sztu­kach per­for­ma­tyw­nych, odby­wa­jąc tra­sy po wie­lu teatrach na całym świecie.

Ale­xan­dros Mar­ke­as stu­dio­wał for­te­pian, muzy­kę kame­ral­ną i teo­rię w Kon­ser­wa­to­rium Ateń­skim. Od 1987 roku kon­ty­nu­ował naukę u Ala­ina Pla­nèsa (for­te­pian), a od 1992 roku stu­dio­wał kom­po­zy­cję u Guy­’a Reibe­la, Micha­ëla Levi­na­sa, Lau­ren­ta Cunio­ta i Luisa Naona w Kon­ser­wa­to­rium Pary­skim (CNSMDP), zdo­by­wa­jąc naj­wyż­sze wyróż­nie­nia z for­te­pia­nu, kon­tra­punk­tu i kom­po­zy­cji. W latach 1997–98 uczest­ni­czył w kur­sie IRCAM (kurs kom­po­zy­cji i muzy­ki kom­pu­te­ro­wej IRCAM), pod­czas któ­re­go odby­ła się pre­mie­ra jego utwo­ru Penser/Classer. W 1998 roku uczest­ni­czył w pierw­szej Euro­pej­skiej Aka­de­mii Muzycz­nej Mię­dzy­na­ro­do­we­go Festi­wa­lu w Aix-en-Pro­ven­ce, gdzie skom­po­no­wał muzy­kę do bale­tu Ron­do not­tur­no (jar­din secret). W latach 1999–2001 był rezy­den­tem w Vil­la Medi­ci, a w latach 2005–2007 prze­by­wał na rezy­den­cji w Musi­qu­es Inven­ti­ves w Anne­cy, we współ­pra­cy z Kon­ser­wa­to­rium w Savo­ie. Po tym cza­sie odby­ły się kolej­ne rezy­den­cje arty­stycz­ne: Quartz (Teatr Naro­do­wy w Brest) w 2008 roku, Teatr Naro­do­wy w Évreux w 2011 roku, Metz Arsenal/Orkiestra Naro­do­wa Lota­ryn­gii w latach 2014–2016, Ren­con­tres Dépar­te­men­ta­les de Musi­que de Cham­bre w Ivry-sur-Seine w latach 2016–2017, Festi­wal Les Déto­urs de Babel w Gre­no­ble w 2017 roku, Kon­ser­wa­to­rium w Rueil-Mal­ma­ison (na przed­mie­ściach Pary­ża) w 2018 roku oraz Festi­wal Sztu­ki Wio­sny w Mona­ko w 2019 roku. W 2021 roku był rezy­den­tem Mię­dzy­na­ro­do­we­go Festi­wa­lu Muzycz­ne­go w Besançon.

Jego kata­log obej­mu­je utwo­ry instru­men­tal­ne, wokal­ne i elek­tro­aku­stycz­ne, któ­re zosta­ły wyko­na­ne przez zespo­ły takie jak Ensem­ble Inter­con­tem­po­ra­in (Expo­nen­tiel­les [1995]), Iti­néra­ire (Modu­lor [1995]), Haba­ne­ra Quar­tet (Anam­ne­sis [1997]), Radio Fran­ce Phil­har­mo­nic Cham­ber Ensem­ble, Alter Ego, Court-Cir­cu­it (Les hom­mes le diman­che [2000], Ensem­ble Modern, Ardit­ti Quar­tet (Apo­sta­se­is [2001]), Per­cus­sions de Stras­bo­urg (Time Bal­let [2005]), TM+ (Archi­pe­la­go [2009], Tro­is voy­ages [2010] i Citoy­en­ne Inso­len­te [2014]), Les Éléments (Medea Cin­de­rel­la [2010]), Musi­ca­tre­ize (Dio­ny­sos, le vin, le sang [2010] i Wall Stre­et Lul­la­by [2013]), Orche­stre Natio­na­le de Lor­ra­ine (Sea is Histo­ry [2016]) oraz Zahir Quar­tet (Voices of Black Earth [2016]).

Zawsze sta­ra­jąc się wzbo­ga­cać swo­ją twór­czość poprzez kon­takt z inny­mi for­ma­mi sztu­ki (tekst, teatr, sztu­ki wizu­al­ne, archi­tek­tu­ra), skom­po­no­wał sze­reg utwo­rów sce­nicz­nych, w tym Rema­rqu­es sur les couleurs (1997), Nar­cis­se (2006) oraz Tro­is voy­ages (2010), a tak­że muzy­kę do insta­la­cji wideo: Sym­pho­nie dia­go­na­le (2008). Two­rzy rów­nież utwo­ry z ele­men­ta­mi impro­wi­za­cji, czer­piąc inspi­ra­cję z tra­dy­cyj­nej muzy­ki grec­kiej, jak w przy­pad­ku Taxi­mi (2003), a tak­że z muzy­ki innych kul­tur. Jego kata­log obej­mu­je tak­że sze­reg utwo­rów peda­go­gicz­nych, w tym Les oise­aux (2000), La querel­le des muses (2002) oraz Le reto­ur du loup (2010–11). W czerw­cu 2021 roku jego utwór Music of Cho­ices miał swo­ją pre­mie­rę w Cen­trum Pom­pi­dou w ramach ManiFeste.

Ale­xan­dros Mar­ke­as od 2003 roku naucza impro­wi­za­cji gene­ra­tyw­nej w Pary­skiej Kon­ser­wa­to­rium (CNSMDP). W 2001 roku otrzy­mał nagro­dę SACEM Hervé Dugar­din Pri­ze, w 2006 roku Nagro­dę Kry­ty­ków za muzy­kę do sztu­ki Le Cas de Sophie K, a w 2009 roku Nagro­dę „Nowe Talen­ty” SACD za swo­ją ope­rę Out­si­der. W 2020 roku otrzy­mał Nagro­dę SACD za muzy­kę, a w 2023 roku Wiel­ką Nagro­dę SACEM za muzy­kę współczesną.

Filip­pos Rasko­vic to kom­po­zy­tor, impro­wi­za­tor i kura­tor z Aten, Gre­cja, miesz­ka­ją­cy w Wil­nie, Litwa. Jego twór­czość two­rzy dźwię­ko­wy świat: przy­pad­ko­wy i skom­po­no­wa­ny, roz­po­zna­wal­ny i nie­ocze­ki­wa­ny jed­no­cze­śnie. Jako kom­po­zy­tor czę­sto two­rzy pra­ce inter­dy­scy­pli­nar­ne we współ­pra­cy z arty­sta­mi wizu­al­ny­mi oraz w bli­skiej rela­cji z instru­men­ta­li­sta­mi, ze szcze­gól­nym uwzględ­nie­niem aku­sty­ki przed­mio­tów, rzeźb i prze­strze­ni. W 2021 roku zre­ali­zo­wał insta­la­cję per­for­ma­tyw­ną „Echo Cham­bers” we współ­pra­cy ze rzeź­bia­rzem D. Tam­pa­ki­sem, któ­ra powsta­ła pod­czas jego rezy­den­cji FUGA w Hisz­pa­nii. Razem z kolek­ty­wem UN P R 18T (Un. Pro­ces­sed Reali­ties) stwo­rzy­li „POST EUROPEAN RAGEROOM TM” – per­for­mans i wysta­wę pop-up, zapre­zen­to­wa­ną w Cen­trum Ber­lin. W 2022 roku współ­pra­co­wał z kom­po­zy­to­rem Feli­xem Nuss­bau­me­rem przy two­rze­niu kom­po­zy­cji site-spe­ci­fic „visco­us air for 6 musi­cians”, stwo­rzo­nej na potrze­by wnę­trza czte­rech wież pogło­so­wych „Klang­tür­me” na Hoch­schu­le Luzern. Jako impro­wi­za­tor, wydał samo­dziel­nie swój pierw­szy album „gen­tle pre­sen­ce” w 2020 roku i wystę­po­wał na Festi­wa­lu Mono­pia­no 2021 w Fyl­kin­gen w Szwe­cji, w State51 Stu­dios w Lon­dy­nie, Flat­ter­schafft – Bazy­lea, Flat­ter­schafft: THE END – DefDe­fDe­fi­ni­ti­ve, Stu­dium P w Wil­nie oraz w Chi­me­res w Ate­nach, mię­dzy inny­mi. Jest tak­że jed­nym z zało­ży­cie­li „illu­cid trio” razem z Kazi­mie­rą Jusin­ska­sem i Gedi­mi­na­sem Ste­pa­na­vi­ciu­sem. Trio bada gra­ni­ce mię­dzy wol­ną impro­wi­za­cją, jaz­zem a kom­po­zy­cją, co skut­ku­je impro­wi­za­cja­mi o dłu­gim cza­sie trwa­nia. W 2019 roku współ­za­ło­żył kolek­tyw KRAMA oraz festi­wal – nie­za­leż­ną ini­cja­ty­wę mają­cą na celu pre­zen­to­wa­nie nowe­go spoj­rze­nia w sztu­ce sce­ny ateń­skiej i poza nią. Osta­tecz­nie jest comie­sięcz­nym gospo­da­rzem w nie­za­leż­nym radiu inter­ne­to­wym „Radio Vil­nius” oraz współ­pro­du­cen­tem audy­cji Kra­ma Entries w Move­ment Radio.

Andys Skor­dis (Cypr, 1983) jest kom­po­zy­to­rem muzy­ki współ­cze­snej, ze szcze­gól­nym naci­skiem na utwo­ry o dużych roz­mia­rach, teatr muzycz­ny i kom­po­zy­cje site-spe­ci­fic. Skor­dis stu­dio­wał kom­po­zy­cję w Ber­klee Col­le­ge of Music oraz w Con­se­rva­to­rium Van Amster­dam, a tak­że odbył dodat­ko­we stu­dia z zakre­su muzy­ki kar­na­tyc­kiej u dr. Rafa­ela Reiny oraz w zakre­sie game­la­nu balij­skie­go w ISI Den­pa­sar na Bali. Jego lista dzieł obej­mu­je ope­ry, utwo­ry orkie­stral­ne i kame­ral­ne, muzy­kę Game­lan, utwo­ry wokal­ne, a tak­że muzy­kę do tań­ca, teatru i fil­mów krót­ko­me­tra­żo­wych. Ponad­to stwo­rzył róż­ne przed­sta­wie­nia muzycz­ne w loka­li­za­cjach spe­cy­ficz­nych dla dane­go miej­sca, takich jak kamie­nio­ło­my, świą­ty­nie, opusz­czo­ne budyn­ki, lasy, pły­wa­ją­ce sce­ny, któ­re pro­wa­dził i reży­se­ro­wał. Jego muzy­ka była wyko­ny­wa­na na całym świe­cie przez pro­fe­sjo­nal­ne i ama­tor­skie zespo­ły, a tak­że zdo­by­ła mię­dzy­na­ro­do­we uzna­nie, otrzy­mu­jąc nagro­dy, w tym nagro­dę BUMA Toon­zet­ters, jed­ną z naj­waż­niej­szych nagród w Holan­dii, a tak­że wyróż­nie­nia od ISCM, Fedo­ra Plat­form, gru­py Third Coast Per­cus­sion, Cypryj­skiej Orkie­stry Sym­fo­nicz­nej i innych. Ostat­nio otrzy­mał Nagro­dę Ope­ry Ber­liń­skiej 2022 oraz Nagro­dę Czar­ny Ołó­wek 2020. Oprócz kom­po­no­wa­nia jest zało­ży­cie­lem zespo­łu muzy­ki współ­cze­snej „PATSIAOURA”, gra na gita­rze w zespo­le Mon­sieur Douma­ni, a tak­że jest aktyw­nym wyko­naw­cą w dzie­dzi­nie impro­wi­za­cji wolnej.

Prze­strzeń Muzy­ki Współ­cze­snej Hash­tag Lab współ­fi­nan­su­je Mia­sto Sto­łecz­ne War­sza­wa.
Patro­nem medial­nym Prze­strze­ni Muzy­ki Współ­cze­snej Hash­tag Lab jest POLMIC​.PL i Dwój­ka Pol­skie Radio

Bilety

40 PLN