Wargin

Wystąpią:

Var­so­via Æris sak­so­fo­ny

Mate­usz Ryczek elek­tro­ni­ka 

Realizacja:

kon­cep­cja pro­gra­mo­wa: Var­so­via Æris, Mate­usz Ryczek
tekst: Var­so­via Æris, Mate­usz Ryczek         
pro­duk­cja: Olga Pasek
iden­ty­fi­ka­cja wizu­al­na: Alek­san­dra Ołdak, Her­bert Raniszewski

Prze­strzeń Muzy­ki Współ­cze­snej Hash­tag Lab współ­fi­nan­su­je Mia­sto Sto­łecz­ne War­sza­wa.
Patro­nem medial­nym Prze­strze­ni Muzy­ki Współ­cze­snej Hash­tag Lab jest POLMIC​.PL. i Dwój­ka Pol­skie Radio.

Utwór “War­gin” został skom­po­no­wa­ny w ramach sty­pen­dium MKiDN

Jeśli chcesz wiedzieć więcej o artystach/utworach:

Mate­usz Ryczek (1986) – kom­po­zy­tor. W roku 2011 ukoń­czył z wyróż­nie­niem stu­dia magi­ster­skie w AM we Wro­cła­wiu pod kie­run­kiem Gra­ży­ny Pstro­koń­skiej-Nawra­til (kom­po­zy­cja), Ceza­re­go Duch­now­skie­go (kom­po­zy­cja kom­pu­te­ro­wa) oraz Zbi­gnie­wa Kar­nec­kie­go (muzy­ka teatral­na i fil­mo­wa). W 2019 roku uzy­skał sto­pień dok­to­ra sztuk muzycz­nych (dyser­ta­cja dok­tor­ska pt. „Emer­gen­cja algo­ryt­mów wyso­ko­ścio­wych na pod­sta­wie kon­cer­tu wio­lon­cze­lo­we­go Zjawy”).

Utwo­ry Mate­usza Rycz­ka były wie­lo­krot­nie wyko­ny­wa­ne w kra­ju i za gra­ni­cą (Niem­cy, Hisz­pa­nia, Por­tu­ga­lia, Bel­gia, Chi­ny, Tur­cja, Wło­chy, Węgry, Cze­chy, Wiel­ka Bry­ta­nia, Bia­ło­ruś, Rosja, Szwaj­ca­ria, Austria, USA, Kuba, Ukra­ina, Japo­nia). W 2013 r. nakła­dem Domu Wydaw­ni­cze­go For Tune Records uka­za­ła się jego pierw­sza mono­gra­ficz­na pły­ta PLANETONY, a dru­gi mono­gra­ficz­ny album „Cel­lo Works” został wyda­na nakła­dem wydaw­nic­twa DUX, a w 2025 roku “Pasja” wyda­na przez Requ­iem Records.

Czło­nek Związ­ku Kom­po­zy­to­rów Pol­skich oraz Pol­skie­go Związ­ku Działkowców. 

Jest lau­re­atem wie­lu kon­kur­sów kom­po­zy­tor­skich, sty­pen­dy­stą Mini­stra Kul­tu­ry, Mar­szał­ka Dol­no­ślą­skie­go oraz Pre­zy­den­ta Mia­sta Wro­cła­wia. Swo­je kom­po­zy­cje kon­sul­tu­je z wia­trem, słoń­cem i cór­ka­mi: Roza­lią, Aure­lią i Laurą. 

Var­so­via Æris aka Ali­cja Wołyńczyk-Raniszewska

Sak­so­fo­nist­ka, któ­rej szcze­gól­nym obsza­rem dzia­łal­no­ści jest muzy­ka współ­cze­sna, kame­ra­li­sty­ka, a tak­że peda­go­gi­ka. W 2023 r. wyda­ła kom­pen­dium „Współ­cze­sne Tech­ni­ki Sak­so­fo­no­we dla kom­po­zy­to­rów”. Co roku, solo, w skła­dach kame­ral­nych czy orkie­strach doko­nu­je pra­wy­ko­nań. W ostat­nim cza­sie były to utwo­ry Miha­li­sa Tra­vlo­sa, Anny Igna­to­wicz-Gliń­skiej, Aldo­ny Nawroc­kiej, Anny Marii Husz­czy, Paw­ła Kwa­piń­skie­go, Łuka­sza Gody­li, Ali­cji Gronau…

Fascy­nu­je ją koope­ra­cja z inny­mi arty­sta­mi (instru­men­ta­li­sta­mi, mala­rza­mi, tan­ce­rza­mi, kom­po­zy­to­ra­mi, dyry­gen­ta­mi) i to, jaki mają wpływ na jej inter­pre­ta­cje i cało­kształt. Two­rze­nie nowej war­to­ści, będą­cej nie­ja­ko „inter­wa­łem” czy też „współ­brz­mie­niem”, two­rzo­nym z ener­gii, inter­pre­ta­cji i doświad­czeń wszyst­kich uczest­ni­ków pro­jek­tu jest nie­zwy­kłe i uni­ka­to­we. Jed­nak­że w dłuż­szej per­spek­ty­wie wpły­wa też na pozna­nie (w sen­sie epi­ste­mo­lo­gicz­nym), ucze­nie się roz­róż­nia­nia „ja” ver­sus „nie-ja”, poszu­ki­wa­nie prawd bar­dziej obiek­tyw­nych w muzyce.

Dla­te­go sak­so­fo­nist­ka reali­zu­je kil­ka pro­jek­tów, któ­rych jest pomy­sło­daw­czy­nią i spi­ri­tus movens, takich jak Flas­si­co, Dźwię­ki Powie­trza, Wołyńczyk/Kopacka/Gałuszka trio, Tre­Fo­nie, Tryp­tyk Lemow­ski, Austria meets Poland. 

Jako solist­ka wystą­pi­ła m.in. z l’Harmonie des Lam­bres we Fran­cji pod dyr. P Camie­ra (2016),  w Fil­har­mo­nii Naro­do­wej z orkie­strą Sin­fo­nia Viva pod dyr. T. Radzi­wo­no­wi­cza (2012), z orkie­strą dętą AMFC pod dyr. G. Mie­li­mą­ki (2007).

Solo, zespo­ło­wo i w orkie­strach wystę­po­wa­ła na licz­nych festi­wa­lach, m.in. Nowa Muzy­ka w Sta­rym Ratu­szu, Festi­val Fran­co-Polo­na­is (Douai, Fran­cja), Le Prin­temps de Musi­que d’Escaut (Valen­cien­nes, Fran­cja), Les Fol­le­es Jour­ne­es (Nan­tes, War­sza­wa), Musi­ca Polo­ni­ca Nova, Świa­to­wy Kon­gres Sak­so­fo­no­wy (Stras­burg, Lubla­na), War­szaw­ska Jesień, Sacrum-Pro­fa­num,etc.

Repre­zen­to­wa­ła Pol­skę w Euro­pe­an Saxo­pho­ne Ensem­ble (Amba­sa­dor Kul­tu­ry Unii Euro­pej­skiej), Przez wie­le lat współ­pra­co­wa­ła z Estra­dą Kame­ral­ną Fil­har­mo­nii Naro­do­wej. Wraz z Doro­tą Sam­sel współ­two­rzy­ła duet Ars Duo, z któ­rym wyda­ła pły­tę Saxo­pho­ne Conver­sa­tions (DUX, 2014), współ­pra­co­wa­ła z zespo­ła­mi Cafe Cor­tao, Fla­men­cos, One More Time; współ­two­rzy­ła kwar­te­ty sak­so­fo­no­we: Aka­de­mia (wraz z prof. P. Gusna­rem), A4 (wraz z dr A. Mlecz­ko), Saxmi­sja. Współ­pra­co­wa­ła z orkie­stra­mi Fil­har­mo­nii Naro­do­wej, Sin­fo­nią Var­so­vią, Orkie­strą Pol­skie­go Radia i Sin­fo­nią Iuven­tus. Uczest­ni­czy­ła w  pro­jek­cie Rytu­ła­ły – MimO­pe­ry w War­szaw­skiej Ope­rze Kame­ral­nej (2015).

Przez 10. lat wystę­po­wa­ła w spek­ta­klu Krzysz­to­fa War­li­kow­skie­go Poskro­mie­nie Zło­śni­cy, reali­zu­jąc sce­nicz­ną par­tię sak­so­fo­nu w muzy­ce Paw­ła Mykie­ty­na (Teatr Dra­ma­tycz­ny, W‑wa, 1998–2008)

Jest człon­kiem SPAM, PTMW. Ali­cja Wołyń­czyk jest artyst­ką mar­ki Buf­fet Senzo.

Wię­cej: ali​cja​wo​lyn​czyk​.com

OPISY UTWORÓW…….

Mate­usz Ryczek War­gin* (2025) na sak­so­fon sopranowy/altowy/tenorowy, elek­tro­ni­kę i wideo 

Utwór inspi­ro­wa­ny jest sło­wiań­ską legen­dą o kró­lu kotów, demo­nicz­nym  War­gi­nie, o czar­nej gład­kiej i lśnią­cej sier­ści. War­gin był więk­szy od innych kotów, a w jego oczach pło­nął ogień. Kot ów spryt­nie wku­po­wał się w łaski  ludzi. Jed­nak  ci, któ­rych sobie wybie­rał stop­nio­wo tra­ci­li rozum, a w ich gło­wach – za spra­wą mru­cze­nia owe­go kota – z cza­sem poja­wiał się rój os, przez co umie­ra­li oni w strasz­li­wych męczar­niach.
Kom­po­zy­cja zade­dy­ko­wa­na jest Ali­cji Wołyń­czyk-Rani­szew­skiej i ist­nie­je rów­nież w inte­rak­tyw­nej wer­sji prze­zna­czo­nej na oku­la­ry VR, do indy­wi­du­al­ne­go doświad­cza­nia.
Utwór War­gin powstał w ramach Sty­pen­dium Twór­cze­go Mini­stra Kul­tu­ry 2025

Mate­usz Ryczek Sagit­ta­rius A (2011) na sak­so­fon alto­wy i elektronikę

Sagit­ta­rius A to: zło­żo­ne radio źró­dło w cen­trum Dro­gi Mlecz­nej, któ­re zawie­ra super­ma­syw­ną czar­ną dziu­rę Sagit­ta­rius A* (Sgr A*). Sgr A* ma masę oko­ło 4,3 milio­na razy więk­szą od Słoń­ca i jest ukry­ta za chmu­ra­mi pyłu kosmicz­ne­go (za Wiki­pe­dią)
Anna Husz­cza Aby­Sus (2013) na sak­so­fon tenorowy/sopranowy i elektronikę

Utwór inspi­ro­wa­ny jest kur­piow­ską melo­dią ludo­wą “Zaświeć mie­sią­dzu”. W war­stwie elek­tro­nicz­nej moż­na usły­szeć śpie­wa­ne jej frag­men­ty. Samo sło­wo “aby­sus” ozna­cza otchłań, głę­bię.  Utwór dedy­ko­wa­ny jest Paw­ło­wi Gusnarowi. 

Elż­bie­ta Siko­ra Lisboa.Tramway 28: hom­ma­ge a Fer­nan­do Pes­soa (1998) na sak­so­fon sopranowy/altowy i elektronikę

Utwór powstał po podró­ży kom­po­zy­tor­ki do LIzbo­ny w poszu­ki­wa­niu śla­dów nie­zwy­kłe­go pisa­rza Fer­nan­da Pes­soi. Lis­boa skła­da się z 4 czę­ści będą­cych nie­ja­ko podró­żą, a dźwię­ki uli­cy uwiecz­nio­ne w war­stwie elek­tro­nicz­nej pocho­dzą z mia­sta Lis­bo­na. Utwór dedy­ko­wa­ny został Danie­lo­wi Kientzy’emu.

Tytu­ło­wy Fer­nan­do Pes­soa uwa­ża­ny jest za naj­wy­bit­niej­sze­go por­tu­gal­skie­go poetę XX w. Jest rów­nież auto­rem prze­wod­ni­ka po Lizbonie.

Paweł Mykie­tyn Sona­ti­na fur Ali­na (1994) na sak­so­fon alto­wy i elektronikę

Ten krót­ki, trzy­czę­ścio­wy utwór jest inspi­ro­wa­ny muzy­ką baro­ko­wą, moż­na go zakla­sy­fi­ko­wać do nur­tu mini­mal music. Zade­dy­ko­wa­ny Ali­nie Mleczko

Jacek Gru­dzień Drze­wa

Jed­no­czę­ścio­wy, melan­cho­lij­ny utwór “Drze­wa Jac­ka Grud­nia to utwór inspi­ro­wa­ny zimo­wym kra­jo­bra­zem Wila­no­wa-Mory­si­na, gdzie w dłu­giej alei, na tle noc­ne­go nie­ba koro­ny sta­rych wierzb two­rzą nie­zwy­kły i pełen nostal­gii pej­zaż.”  (za PWM)