Ludzie z Vełny

W 2021 roku z ini­cja­ty­wy gru­py muzy­ków zwią­za­nych z Aka­de­mią Muzycz­ną im. F. Nowo­wiej­skie­go powstał pierw­szy w Byd­gosz­czy zespół muzy­ki współ­cze­snej – Ludzie z Vełny.

---

Prze­strzeń Muzy­ki Współ­cze­snej Hash­tag Lab jest domem dla muzy­ki naj­now­szej, dla­te­go z rado­ścią wita­my na naszej sce­nie jeden z naj­młod­szych sta­żem zespo­łów. Ludzie z Veł­ny o swo­im zespo­le mówią tak: 

“Głów­nym celem ist­nie­nia zespo­łu jest zama­wia­nie, pra­wy­ko­ny­wa­nie  oraz   pro­pa­go­wa­nie pol­skiej muzy­ki naj­now­szej, któ­ra w odczu­ciu arty­stów two­rzą­cych gru­pę nie jest wystar­cza­ją­co wspie­ra­na i pre­zen­to­wa­na w naszym kra­ju jak i  za jego gra­ni­ca­mi. Pro­gra­my wspie­ra­ją­ce twór­czość naj­now­szą są nie­wy­dol­ne i nie­do­fi­nan­so­wa­ne. Stąd idea powo­ła­nia do życia Fun­da­cji Pol­skiej Muzy­ki Kame­ral­nej – ART MINTAKA, któ­rej głów­nym celem jest wspie­ra­nie rodzi­mej twór­czo­ści, dzieł i ich autorów.

Z tego powo­du, pod­czas kon­cer­tów zespo­łu pre­zen­to­wa­ne są pra­wy­ko­na­nia. Tak będzie i tym razem. Naj­now­szy utwór Rafa­ła Gorzyc­kie­go –  ARIE CZASÓW na sopran, syn­te­za­tor mowy, trąb­kę, for­te­pian i elek­tro­ni­kę został zamó­wio­ny przez  Mia­sto Byd­goszcz, któ­re wła­śnie otrzy­ma­ło tytuł Mia­sta Muzy­ki ‑UNESCO  oraz  przez fun­da­cję Art Min­ta­ka i zosta­nie  po raz pierw­szy wyko­na­ny na war­szaw­skim koncercie.”

---

Program

Artur Zaga­jew­ski  7  na zespół kame­ral­ny i track audio
Rafał Gorzyc­ki  Ludzie z Veł­ny  na zespół kame­ral­ny i elek­tro­ni­kę
Gra­ży­na Pstro­koń­ska-Nawra­til Suda­vik­So­na­ta na altów­kę i for­te­pian
Alek­san­der Kościów Shi­ha­ikai na sopran i for­te­pian
Rafał Gorzyc­ki Die Arien der Zeit na sopran, syn­te­za­tor mowy, trąb­kę, for­te­pian i elektronikę

---

Wystąpią

---

Realizacja

Rafał Gorzyc­ki kon­cep­cja pro­gra­mo­wa, tekst
Karol Tomo­ki Yama­za­ki iden­ty­fi­ka­cja wizu­al­na
Kosma Stan­de­ra reży­se­ria dźwięk

---

Prze­strzeń Muzy­ki Współ­cze­snej Hash­tag Lab współ­fi­nan­su­je Mia­sto Sto­łecz­ne Warszawa.

Orga­ni­za­tor: Fun­da­cja Pol­skiej Muzy­ki Kame­ral­nej  ART MINTAKA

Zada­nie współ­fi­nan­so­wa­ne z budże­tu samo­rzą­du Woje­wódz­twa Kujawsko-Pomorskiego

Pro­jekt współ­fi­nan­so­wa­ny przez  Mia­sto Bydgoszcz

Part­ne­rzy: ZAW Sto­Art, Pol­skie Wydaw­nic­two Muzycz­ne
Patro­ni: POLMIC, Glis­san­do

---

Jeśli chcesz wie­dzieć wię­cej o programie:

Gra­ży­na Pstro­koń­ska-Nawra­til Suda­vik­So­na­ta 

Utwór jest dru­gim ogni­wem, obok Land­man­na­lau­gar­So­na­ta –  minia­tu­ro­we­go, islandz­kie­go cyklu. To muzy­ka maleń­kie­go, malow­ni­cze­go – choć doświad­czo­ne­go przez los mia­stecz­ka poło­żo­ne­go nie­da­le­ko koła pod­bie­gu­no­we­go, gdzie „świa­tła pół­no­cy” odbi­ja­ją się w fior­dzie, tuż obok przy­tul­ne­go dom­ku naszych Przyjaciół.

Rafał Gorzyc­ki Ludzie z Vełny

Pamię­tam, kie­dy mia­łem oko­ło 10 lat, musia­łem w nie­dzie­lę zało­żyć na sie­bie pięk­ne, kolo­ro­we spoden­ki. Strasz­nie mnie „gry­zły”. Ponoć weł­na była pierw­sze­go gatun­ku i nie mogła mnie gryźć. A jed­nak gry­zła… Weł­na ma dwo­istą natu­rę; bywa przy­jem­na,  ogrze­wa nas, jed­nak potra­fi być nie­mi­ła. A może jest tak, że  są Isto­ty, któ­re mają inne pre­fe­ren­cje, inną struk­tu­rę psy­cho-sen­so­rycz­ną? Może wszyst­ko zatem wyłącz­nie jest zmy­sło­we i dla­te­go zawsze praw­dzi­we .…, zawsze relatywne … ?

Rafał Gorzyc­ki Die Arien der Zeit

Kie­dy Kobie­ta dostrze­ga pastwie­nie się nad  dziec­kiem reagu­je. Nie potę­pia i nie karze. Tłu­ma­czy opraw­com, gdzie leży źró­dło ich okru­cień­stwa i czym jest Czas, któ­ry powo­du­je, że czu­je­my zmia­ny, róż­ni­cę i ruch.….  To aria, któ­rą Kobie­ta zaśpie­wa­ła będąc poza Cza­sem  i czte­re­ma zna­ny­mi nam wymiarami.

Alek­san­der Kościów  Shi­ha­ikai

Utwór jest cyklem krót­kich minia­tur muzycz­nych o nar­ra­cji zorien­to­wa­nej na mini­ma­lizm for­my. Cha­rak­ter japoń­skiej poezji typu haiku – poetyc­kich komen­ta­rzy odczuć i obra­zów, zamknię­tych w kil­ku­na­stu syla­bach zło­żo­nych w trzech wer­sach – narzu­ca muzy­ce kon­tem­pla­cyj­ną sta­ty­kę makro­for­my, pozwa­la­jąc para­dok­sal­nie na boga­tą rzeź­bę wyra­zu muzycz­ne­go w płasz­czyź­nie mikro­for­my każ­dej czę­ści. Tytuł utwo­ru tłu­ma­czy się dosłow­nie jako czte­ry (wier­sze) haiku (mię­dzy for­mą haiku i haikai nie ma w zasa­dzie gra­ma­tycz­nej róż­ni­cy – przyp. Aut.)

Bilety

Wstęp wolny