Still in the Middle

Still in the Mid­dle, bo jeste­śmy gdzieś pośrod­ku. Zbyt doświad­cze­ni, aby przed­sta­wiać się jako mło­dzi i dobrze zapo­wia­da­ją­cy się, zbyt cie­ka­wi świa­ta dźwię­ków, aby osia­dać na laurach.

---

W pierw­szym #10 uro­dzi­no­wym pro­gra­mie przed­sta­wi­my Wam róż­ne spoj­rze­nia pol­skich i rumuń­skich kom­po­zy­to­rów na nego­cja­cje czło­wie­ka z cza­sem. Każ­da rocz­ni­ca nie jest prze­cież niczym innym, jak odmie­rza­niem cza­su i pró­bą zapa­no­wa­nia nad prze­mi­ja­niem. Będzie więc tro­chę zega­ro­wo, tro­chę tanecz­nie, a tro­chę kosmicznie. 

Utwór „Mecha­ni­sms” Chri­stia­na Lolei zda­je się zapra­szać słu­cha­cza do wnę­trza fan­ta­sma­go­rycz­ne­go, gigan­tycz­ne­go, lek­ko roz­re­gu­lo­wa­ne­go zega­ra, w któ­rym poszcze­gól­ne try­bi­ki wyda­ją nie­sa­mo­wi­te dźwię­ki two­rząc cie­ka­we, wie­lo­wy­mia­ro­we struktury. 

Tytu­ło­we „still in the mid­dle of hap­pe­ning…” Paw­ła Mali­now­skie­go zapra­sza nie tyl­ko do słu­cha­nia tego, co brzmi i trwa na sce­nie, do uważ­no­ści na chwi­lę obec­ną, ale tak­że do przy­glą­da­nia się roz­sze­rzo­nym tech­ni­kom wyko­naw­czym w teatrze dźwię­ków oso­bli­wych –  mięk­kich i sub­tel­nych, tak cha­rak­te­ry­stycz­nych dla kompozytora.

„Espa­ces VIII” Ale­xan­dra Mura­riu eks­plo­ru­je czas i prze­strzeń w muzy­ce na prze­mian wzbu­dza­jąc nie­po­kój i kojąc, a w koń­cu zanu­rza­jąc słu­cha­cza w pły­ną­cych wart­ko, repe­ty­tyw­nych moty­wach. Na tle sfe­rycz­nych struk­tur two­rzo­nych przez smycz­ki, nar­ra­cyj­na par­tia klar­ne­tu zada­je naj­waż­niej­sze pytania. 

Czas w „Dan­ce with my Bre­ath” Agniesz­ki Stul­giń­skiej wyzna­cza z począt­ku opa­no­wa­ny, a następ­nie roz­pę­dzo­ny oddech bywal­ców ludo­wych potań­có­wek. Któż z nas nie chciał­by choć raz w życiu rzu­cić się w wir sza­lo­ne­go obe­rka przy dźwię­kach skrzy­piec, czy kor­bo­wej liry? Jak w tań­cu doświad­cza­my cza­su odmie­rza­ne­go przy­śpie­szo­nym biciem ser­ca? W utwo­rze Agniesz­ki czas rze­czy­wi­sty mie­sza się z cza­sem wyobrażonym. 

Na koniec kon­cer­tu zabrzmią cięż­kie beaty „Mecha­no­fak­tu­ry” Artu­ra Zaga­jew­skie­go inspi­ro­wa­ne łódz­kim doświad­cze­niem indu­stria­li­za­cji i zmu­sza­ją­ce wyko­naw­ców do prze­isto­cze­nia się w robot­ni­ków fabry­ki pra­cu­ją­cych na muzycz­nej taśmie pro­duk­cyj­nej. Doświad­cze­nie cza­su tyleż moc­ne, co integrujące. 

Ser­decz­nie zapra­sza­my na wyciecz­kę przez muzycz­ną cza­so­prze­strzeń z Hash­tag Ensem­ble,  a na wszyst­kich uro­dzi­no­wych gości cze­ka­my z niespodziankami. 

Ania Kar­po­wicz 

---

Program

Cri­stian Lolea (RO) Mecha­ni­sms
Paweł Mali­now­ski (PL) still in the mid­dle of hap­pe­ning
Ale­xan­dru Ște­fan Mura­riu (RO) Espa­ces VIII
Agniesz­ka Stul­giń­ska (PL) Dan­ce with my Bre­ath
Artur Zaga­jew­ski (PL) Mecha­no­fak­tu­ra

---

Wystąpią

Ania Kar­po­wicz flet, pic­co­lo
Adam Elja­siń­ski klar­net, klar­net baso­wy
Daria Resz­ka klar­net (Aka­de­mia PRO)
Mar­ta Piór­kow­ska skrzyp­ce
Alek­san­dra Demow­ska-Madej­ska altów­ka
Domi­nik Pło­ciń­ski wio­lon­cze­la
Anto­ni Wro­na wio­lon­cze­la (Aka­de­mia PRO)
Mag­da­le­na Kor­dy­la­siń­ka-Pęka­la per­ku­sja
Tymo­te­usz Bies for­te­pian, syn­te­za­to­ry (gościn­nie)
Lilian­na Krych dyry­gent­ka

---

Realizacja

Ania Kar­po­wicz kon­cep­cja pro­gra­mo­wa, tekst
Karol Tomo­ki Yama­za­ki iden­ty­fi­ka­cja wizu­al­na
Kosma Stan­de­ra reży­se­ria dźwięk

---

Prze­strzeń Muzy­ki Współ­cze­snej Hash­tag Lab współ­fi­nan­su­je Mia­sto Sto­łecz­ne War­sza­wa.
Part­ne­rzy: ZAW Sto­Art
Patro­ni: POLMIC

Bilety

40 PLN