green&blue dreamin’

Gdy przy­ro­da zapa­da w sen, pyta­my: czy po kolej­nej zimie otrzy­ma szan­sę na ponow­ne prze­bu­dze­nie? Czy może­my pozwo­lić sobie na to, by marzyć o przy­szło­ści prze­peł­nio­nej zie­le­nią,  odwiecz­ną pie­śnią lasów i rzek? 

Ten splot lęku o Zie­mię i tęsk­no­ty za czy­stą siłą natu­ry był inspi­ra­cją do stwo­rze­nia pro­gra­mu kon­cer­tu, w któ­rym prze­strzeń dźwię­ków i obra­zów odda kru­chość ota­cza­ją­ce­go nas świa­ta, ale nie pozba­wi nadziei na odro­dze­nie.
W Coal Alek­san­dry Kacy dźwię­ko­wy obraz czer­ni sta­je się opo­wie­ścią o napię­ciu mię­dzy destruk­cją a świa­tłem. Dźwięk, jak ślad pędz­la Kline’a na płót­nie  w muzy­ce przyj­mu­je postać pul­su­ją­ce­go kon­tra­stu. W Aether Woj­cie­cha Bła­żej­czy­ka nie­wi­dzial­ne fale elek­tro­ma­gne­tycz­ne zamie­nia­ją się w pej­zaż dźwię­ko­wy, któ­ry uświa­da­mia nam wszech­obec­ność tech­no­lo­gicz­ne­go zanie­czy­sze­nia. Kata­rzy­na Krze­wiń­ska w green&blue dre­amin kon­fron­tu­je nas z dyso­nan­sem mię­dzy zgieł­kiem mia­sta a potrze­bą kon­tak­tu z natu­rą — zde­rza brzmie­nia nagrań tere­no­wych z per­for­ma­tyw­nym gestem muzy­ków doty­ka­ją­cych gałę­zi, wody czy kwiatów.

Dwie pre­mie­ry wie­czo­ru — Ashes on my ton­gue Jean­ne Arte­mis i Scre­aming Flesh Ale­da Smi­tha — nio­są w sobie bez­po­śred­nie pyta­nie o przy­szłość pla­ne­ty. Utwór Arte­mis, napi­sa­ny spe­cjal­nie dla Hash­tag Ensem­ble, łączy pesy­mizm i nadzie­ję w poetyc­kim obra­zie doty­ka­nia gle­by i pyłu, któ­re jed­no­cze­śnie kru­sze­ją i trwa­ją. Smith zabie­ra nas w wizję przy­szło­ści, w któ­rej lasy ist­nie­ją już tyl­ko w snach, a krzy­czą­ce cia­ło pamię­ta rany zada­ne Zie­mi, któ­rych nie da się zagoić.

Każ­dy z tych utwo­rów jest jak osob­ny frag­ment więk­szej opo­wie­ści — o utra­cie, o wszech­obec­no­ści tech­no­lo­gii, o nie­ustan­nej potrze­bie poszu­ki­wa­nia nowych form koeg­zy­sten­cji czło­wie­ka i natu­ry. Razem two­rzą prze­strzeń, w któ­rej muzy­ka sta­je się narzę­dziem do zacho­wa­nia pamię­ci o zie­mi nie­ska­żo­nej tech­no­lo­gią, ostrze­że­niem, ale też czu­łym aktem miło­ści wobec tego, co jesz­cze może­my ocalić.

Program:

Alek­san­dra Kaca Coal (2020)
Woj­ciech Bła­żej­czyk Aether (2020/2024)
Kata­rzy­na Krze­wiń­ska green&blue dre­amin (2024)
Jean­ne Arte­mis  Ashes on my ton­gue  (2022)*
Aled Smith Scre­aming Flesh** (2025)*

*pra­wy­ko­na­nie
** Dofi­nan­so­wa­no ze środ­ków Mini­stra Kul­tu­ry i Dzie­dzic­twa Naro­do­we­go pocho­dzą­cych z Fun­du­szu Pro­mo­cji Kul­tu­ry w ramach pro­gra­mu „Zamó­wie­nia kom­po­zy­tor­skie”, reali­zo­wa­ne­go przez Naro­do­wy Insty­tut Muzy­ki i Tańca”

Wystąpią:

Mar­ta Grzy­wacz wokal
Łucja Chy­rzyń­ska fle­ty **
Adam Elja­siń­ski klar­ne­ty
Łukasz Nędza sak­so­fo­ny **
Nad­ia Miko­łaj­czyk per­ku­sja *
Paweł Janas akor­de­on
Mar­ta Piór­kow­ska skrzyp­ce
Alek­san­dra Demow­ska-Madej­ska altów­ka
Doro­ta Mal­mor altów­ka*
Anto­ni  Majew­ski wio­lon­cze­la *
Mate­usz Loska kon­tra­bas
Woj­ciech Bła­żej­czyk gita­ra baso­wa
Lilian­na Krych dyrygentka

*  Aka­de­mia PRO
** gościn­nie

Realizacja:

pro­duk­cja: Mar­ta Piór­kow­ska i Alek­san­dra Demow­ska-Madej­ska
iden­ty­fi­ka­cja wizu­al­na: Alek­san­dra Ołdak
reży­se­ria dźwię­ku:  Kosma Stan­de­ra
kon­cep­cja pro­gra­mo­wa: Gru­pa Kre­atyw­na Hash­tag Ensemble

Kon­cert współ­pro­du­ko­wa­ny wraz z Oddzia­łem War­szaw­skim Sto­wa­rzy­sze­nia Pol­skich Arty­stów Muzyków

Prze­strzeń Muzy­ki Współ­cze­snej Hash­tag Lab współ­fi­nan­su­je Mia­sto Sto­łecz­ne War­sza­wa.
Patro­nem medial­nym Prze­strze­ni Muzy­ki Współ­cze­snej Hash­tag Lab jest POLMIC​.PL., Dwój­ka Pol­skie Radio i Gaze­ta Wyborcza

Jeśli chcesz wiedzieć więcej o artystach/utworach:

Aled Smith Scre­aming Flesh

Krzy­czą­ce cia­ło pamię­ta teraź­niej­szość z odle­głej przy­szło­ści, w któ­rej lasy prze­trwa­ły jedy­nie jako świa­ty ze snów, któ­rych Zie­mia nie jest już w sta­nie zacho­wać. To, co pozo­sta­je, skła­da się z cie­ni i imi­ta­cji: roje owa­dów poże­ra­ją same sie­bie, zawra­ca­jąc w nie­skoń­czo­nych pętlach. Nic nie rośnie. To, co już zosta­ło utra­co­ne, nie może być oca­lo­ne. A to, co trwa, to rany, któ­re nigdy się nie zamykają.

O kom­po­zy­to­rze:

Aled Smith (ur. 1990) to bry­tyj­sko-irlandz­ki kom­po­zy­tor i arty­sta dźwię­ko­wy. Jego arty­stycz­ne poszu­ki­wa­nia kon­cen­tru­ją się wokół wyko­rzy­sta­nia bar­wy i instru­men­ta­cji do two­rze­nia barw. Jego pra­ce znie­kształ­ca­ją i łączą per­spek­ty­wy prze­two­rzo­nych obiek­tów, a tak­że elek­tro­ni­ki ana­lo­go­wej i tech­nik wzmac­nia­nia.  Two­rzy utwo­ry wizu­al­ne, prze­strzen­ne i dźwię­ko­we poprzez dekon­tek­stu­ali­za­cję i dez­in­te­gra­cję. Jego muzy­kę zama­wia­li i wyko­ny­wa­li m.in. Rage Trom­bo­nes, Alek­san­dra Demow­ska-Madej­ska, Con­cept Sto­re Quar­tet, E‑Mex Ensem­ble, TAK Ensem­ble, Jason Alder, Goś­ka Isphor­ding, Duo Alto, Miłos Dro­go­wski, MCME, Fidan Aghay­eva-Edler i inni.

Pra­ce Smi­tha były pre­zen­to­wa­ne na wie­lu festi­wa­lach na całym świe­cie i cie­szą się dużą obec­no­ścią w Inter­ne­cie. SYNTHETIS, Festi­wal Towards Sound, wysta­wa WHAT MATTERS, Kalv Festi­va­len, Festi­wal Trans­me­dia­le, Festi­wal Audio Art, festi­wal impuls, festi­wal Darm­stadt, festi­wal CEME, festi­wal KCMD, TENSO Days, Alba Music Festi­val, Seven Gates Festi­val i wie­le innych. Jego utwo­ry były wyko­ny­wa­ne w wie­lu pre­sti­żo­wych salach kon­cer­to­wych na całym świe­cie, m.in.: Roy­al Liver­po­ol Phil­har­mo­nic Hall, South­bank Cen­tre, MUMUTH, Llan­gol­len Inter­na­tio­nal Eisted­d­fod Pavi­lion, Roy­al Nor­thern Col­le­ge of Music, Levon­tin 7, Gry­pa­ri Cul­tu­ral Centre.

Smith jest sty­pen­dy­stą Jun­ge Aka­de­mie (2021) w Aka­de­mie der Kun­ste w Ber­li­nie. W 2017 roku otrzy­mał Zło­ty Medal za kom­po­zy­cję od Roy­al Nor­thern Col­le­ge of Music za trio for­te­pia­no­we „Däm­me­rung”. Jego pra­ca „ex” zosta­ła zwy­cięz­cą zapro­sze­nia do zgła­sza­nia wyni­ków w 2020 r. w ser­wi­sie Sco­re Fol­lo­wer. W 2013 roku zwy­cię­żył w kon­kur­sie „Mini-com­mis­sion” Roy­al Phil­har­mo­nic Socie­ty i otrzy­mał III nagro­dę w Mię­dzy­na­ro­do­wym Kon­kur­sie Bri­tish Harp­si­chord Socie­ty. Za swo­ją pra­cę na kon­kur­sach i wezwa­niach do punk­ta­cji otrzy­mał licz­ne wyróż­nie­nia. Smith uzy­skał sto­pień dok­to­ra w Roy­al Nor­thern Col­le­ge of Music (2018) oraz tytuł magi­stra w dzie­dzi­nie kom­po­zy­cji (2014) z wyróż­nie­niem w tej samej insty­tu­cji. Uzy­skał tytuł licen­cja­ta w dzie­dzi­nie muzy­ki (BMus Hons) na Liver­po­ol Hope Uni­ver­si­ty, któ­ry ukoń­czył z wyróż­nie­niem w kla­sie First (2012) i jest człon­kiem Asso­cia­te Fel­low Higher Edu­ca­tion Aca­de­my (2017). Jego głów­ny­mi nauczy­cie­la­mi byli Adam Gorb, Emi­ly Howard, Gary Car­pen­ter i Ste­phen Pratt, ale pobie­rał tak­że lek­cje u Chayi Czer­no­win, Zyg­mun­ta Krau­ze, Johan­ne­sa Kre­idle­ra, Cla­ry Ian­not­ta, Mar­co Strop­pa, Toshio Hoso­ka­wa, Brian Fer­ney­ho­ugh, Liza Lim, Mark Andre , Pier­lu­igi Bil­lo­ne, Franck Bedros­sian, Rapha­el Cen­do, Dmi­tri Kour­liand­ski i inni. Uczest­nik Mię­dzy­na­ro­do­wych Kur­sów Kom­po­zy­tor­skich Syn­the­tis (2018, 2019 i 2022), Festi­wa­lu Impuls (2019 i 2021), Festi­wa­lu Kalv (2021), Aka­de­mii MCME (2021), Aka­de­mii Delian (2019), kur­su kom­po­zy­tor­skie­go CEME (2019). 2019) i DME/Kijowskie Dni Muzy­ki Współ­cze­snej (2018). Kom­po­nu­je tak­że dla fil­mu i teatru, a jego naj­now­szy pro­jekt to: Entu­zjast­ki, siłycz­ki, bojow­nicz­ki. Kobie­ty Mazow­sza 1863- 1918 (2023) dla Muzeum Nie­pod­le­gło­ści w War­sza­wie. Obec­nie współ­pra­cu­je z Fun­da­cją Music Gar­dens jako dorad­ca Com­po­si­tion Cour­se Syn­the­tis i reali­zu­je film doku­men­tal­ny o orga­ni­za­cji (2024), jej histo­rii i zna­cze­niu w pol­skiej muzy­ce artystycznej. 

Jest zapa­lo­nym rze­mieśl­ni­kiem i wyna­laz­cą, czę­sto kon­stru­ują­cym urzą­dze­nia i instru­men­ty elek­tro­nicz­ne. Dodat­ko­wo roz­wi­ja obec­nie kil­ka pro­jek­tów muzycz­nych, pod róż­ny­mi pseudonimami.

Jean­ne Arte­mis  Ashes on my tongue

Muzy­ka jest dla mnie opo­wia­da­niem histo­rii poprzez emo­cjo­nal­ną reak­cję na rze­czy, któ­re nas ota­cza­ją – te dobre i złe. Kata­stro­fy, jakie ludzie spro­wa­dza­ja na śro­do­wi­sko natu­ral­ne i innych ludzi, sta­no­wią sta­ły temat mojej twór­czo­ści. Na przy­kład mój utwór Scher­ben (2015) na sopran i wio­lon­cze­lę wyra­ża stratę:

„Ręce się­ga­ły przez popio­ły, po odłamki,

któ­rych nie dało się już zło­żyć na nowo”.

W moim utwo­rze zaty­tu­ło­wa­nym Ashes on my ton­gue, napi­sa­nym dla zespo­łu Hash­tag Ensem­ble, kon­ty­nu­owa­łam tę linię pra­cy i zesta­wia­łam bez­na­dzie­ję z nadzie­ją, dając wyraz tęsk­no­cie i miło­ści do naszej Mat­ki Natu­ry. Dotyk róż­nych mate­rii – takich jak sko­ru­pa zie­mi, gle­ba, pył, deszcz – w ich kru­cho­ści, ale też w ich sile – nie był przed­sta­wio­ny jak obraz, lecz raczej jak odczu­cie opusz­ków pal­ców doty­ka­ją­cych ich i emo­cjo­nal­na reak­cja, któ­rą to wywoływało.

„Ashes On My Ton­gue” powstał jako reak­cja na woj­nę prze­ciw­ko Ukra­inie. Bole­sne jest jed­nak to, że utwór wciąż pozo­sta­je aktu­al­ny — zamiast stać się wspo­mnie­niem, jak mia­ła nadzie­ję kom­po­zy­tor­ka. Tym utwo­rem ota­cza­my naszych przy­ja­ciół w Ukra­inie ser­decz­ną myślą.

Utwór został napi­sa­ny dla Hash­tag Ensem­ble w 2022 roku w ramach współ­pra­cy i gran­tu “Vir­tu­al Part­ner Resi­den­cy” Insty­tu­tu Goethe­go w Berlinie.

O kom­po­zy­tor­ce:

Jean­ne Artemis 

Jean­ne Arte­mis to kom­po­zy­tor­ka i artyst­ka dźwię­ku elek­tro­nicz­ne­go miesz­ka­ją­ca w Ber­li­nie. Jej twór­czość kon­cen­tru­je się na two­rze­niu prze­strze­ni uko­je­nia i współ­czu­cia wobec nie­wi­docz­ne­go cier­pie­nia jed­no­stek i wspól­not. Powsta­ją­ce w ten spo­sób indy­wi­du­al­ne świa­ty dźwię­ko­we poszu­ku­ją kon­tak­tu z tymi, któ­rzy doświad­cza­ją ciemności.

Od naj­młod­szych lat czer­pa­ła inspi­ra­cje z euro­pej­skie­go moder­ni­zmu, dorob­ku kul­tur poza­eu­ro­pej­skich oraz inno­wa­cyj­nych form muzy­ki under­gro­un­do­wej. Kon­se­kwent­nie posze­rza­jąc gra­ni­ce sztu­ki w róż­nych gatun­kach, zyska­ła uzna­nie i sta­ła się inspi­ra­cją dla innych twór­ców. Otrzy­ma­ła sty­pen­dia m.in. Goethe-Insti­tut, Sena­tu Ber­li­na ds. Kul­tu­ry i Euro­py, Musik­fonds e.V., Neu­start Kul­tur oraz Nie­miec­kiej Rady Muzycz­nej. Jej syl­wet­ka zosta­ła zapre­zen­to­wa­na w „Neue Zeit­schrift für Musik” (nr 2/2021). Muzy­ka Jean­ne Arte­mis była wyko­ny­wa­na na całym świe­cie – m.in. w Argen­ty­nie, Bra­zy­lii, Kana­dzie, Chi­le, Kolum­bii, Danii, Fin­lan­dii, Niem­czech, Gre­cji, Islan­dii, Ira­nie, we Wło­szech, Mek­sy­ku, Pol­sce, Szwe­cji, Wiel­kiej Bry­ta­nii i USA.

Kata­rzy­na Krze­wiń­ska green&blue dre­amin

Zało­że­niem utwo­ru było połą­cze­nie dźwię­ków świa­ta przy­ro­dy z dźwię­ka­mi współ­cze­sne­go mia­sta i stwo­rze­nie komen­ta­rza na temat pośpie­chu codzien­ne­go życia i naszej głę­bo­kiej potrze­by bliż­sze­go kon­tak­tu z naturą.

War­stwa elek­tro­nicz­na utwo­ru oraz brzmie­nia insta­la­cji muzycz­nej zosta­ły stwo­rzo­ne w cało­ści z nagrań tere­no­wych (dźwię­ki natu­ry i mia­sta), nada­jąc war­stwie audio orga­nicz­ny cha­rak­ter. Są to dźwię­ki, któ­re ota­cza­ją nas na co dzień – czę­sto nie­zau­wa­żo­ne, pomi­ja­ne, nie­od­kry­te, a cza­sem niepożądane.

Obiek­ty insta­la­cji dźwię­ko­wej sym­bo­li­zu­ją naszą potrze­bę bli­sko­ści z natu­rą (gałąź, kwia­ty, woda), a tak­że naszą zależ­ność od tech­no­lo­gii, pośpiech i kon­sump­cjo­ni­zmu (tele­fon, zegar, mone­ty). Muzy­cy wcho­dzą w inte­rak­cję z tymi obiek­ta­mi i wydo­by­wa­ją z nich dźwię­ki, co sta­je się ele­men­tem performansu.

O kom­po­zy­tor­ce:

Kata­rzy­na Krze­wiń­ska – kom­po­zy­tor­ka i artyst­ka dźwię­ko­wa two­rzą­ca muzy­kę instru­men­tal­ną i elek­tro­aku­stycz­ną, muzy­kę teatral­ną oraz insta­la­cje dźwię­ko­we. Lau­re­at­ka sty­pen­dium Mini­stra Kul­tu­ry i Dzie­dzic­twa Naro­do­we­go. Od kil­ku lat zaan­ga­żo­wa­na w temat nagrań tere­no­wych, two­rzy kom­po­zy­cje wyko­rzy­stu­ją­ce zebra­ne mate­ria­ły dźwię­ko­we. W 2023 roku roz­po­czy­na mię­dzy­na­ro­do­wy pro­jekt „Rene­wa­ble Music”, w ramach któ­re­go roz­wi­ja swo­je zain­te­re­so­wa­nia w tym zakre­sie. W tym samym roku zapro­szo­na zosta­je na rezy­den­cję arty­stycz­ną „com​po​ser​.pl”, pod­czas któ­rej spę­dza dwa tygo­dnie pra­cy twór­czej na Islan­dii. Wyni­kiem tej rezy­den­cji była współ­pra­ca z Aka­de­mią NOSPR, dla któ­rej stwo­rzy­ła 3 krót­kie for­my orkie­stro­we w 2024 roku. Obec­nie pra­cu­je nad swo­im pro­jek­tem arty­stycz­nym „Usłysz Mia­sto”, któ­ry reali­zu­je w ramach Sty­pen­dium Twór­cze­go Mia­sta Kra­ko­wa 2024. Ponad to, jest kom­po­zy­tor­ką-rezy­dent­ką w pro­gra­mie “Rezy­den­cje Kom­po­zy­tor­skie” orga­ni­zo­wa­nym przez Sto­wa­rzy­sze­nie Pol­skich Muzy­ków Kame­ra­li­stów oraz Sto­wa­rzy­sze­nie Auto­rów ZAIKS.

Woj­ciech Bła­żej­czyk Aether [2020] na zespół, fale elek­tro­ma­gne­tycz­ne i live elec­tro­nics to utwór opar­ty na dźwię­kach emi­to­wa­nych przez fale elek­tro­ma­gne­tycz­ne, ota­cza­ją­ce współ­cze­sne­go czło­wie­ka. Ich źró­dłem jest pro­mie­nio­wa­nie radio­we, tele­fo­ny komór­ko­we, sieć Wi-Fi, kom­pu­te­ry, trans­for­ma­to­ry, urzą­dze­nia elek­tro­nicz­ne, a nawet kuchen­ki mikro­fa­lo­we. Ota­cza­ją nas nie­ustan­nie, nie ma od nich uciecz­ki. Nie widzi­my tego pro­mie­nio­wa­nia, ale wyobraź­my sobie, co by się sta­ło, gdy­by­śmy mogli je usły­szeć. Oka­zu­je się,  że  fale elek­tro­ma­gne­tycz­ne moż­na nagrać i prze­kształ­cić w dźwięk. Wyko­rzy­sta­łem w tym celu urzą­dze­nie SOMA Labo­ra­to­ry Ether, spa­ce­ru­jąc uli­ca­mi War­sza­wy, w cen­trach han­dlo­wych, biu­rach, metrze itp., wsłu­chu­jąc się w elek­tro­ma­gne­tycz­ny pej­zaż moje­go oto­cze­nia. Nagra­nia te są wyko­rzy­sty­wa­ne w war­stwie elek­tro­nicz­nej utwo­ru, wraz z trans­for­ma­cja­mi dźwię­ków instru­men­tów na żywo. Utwór został napi­sa­ny dla Hash­tag Ensemble.

O kom­po­zy­to­rze: 

Woj­ciech Bła­żej­czyk (ur. 1981) – kom­po­zy­tor, gita­rzy­sta, sound desi­gner. Ukoń­czył kom­po­zy­cję na Uni­wer­sy­te­cie Muzycz­nym Fry­de­ry­ka Cho­pi­na w War­sza­wie w kla­sie prof. Zyg­mun­ta Krau­ze, reży­se­rię dźwię­ku na UMFC w kla­sie prof. Andrze­ja Lupy oraz Wydział Dzien­ni­kar­stwa i Nauk Poli­tycz­nych Uni­wer­sy­te­tu War­szaw­skie­go. Jest adiunk­tem na Wydzia­le Kom­po­zy­cji, Dyry­gen­tu­ry i Teo­rii Muzy­ki na UMFC, kie­row­ni­kiem Stu­dia Muzy­ki Elek­tro­nicz­nej i Kom­pu­te­ro­wej. Jego utwo­ry były wyko­ny­wa­ne na wie­lu festi­wa­lach w Pol­sce i za gra­ni­cą, m.in. New Music Con­certs (Toron­to), War­szaw­ska Jesień, Polish Modern:New Direc­tions in Polish Music Sin­ce 1945 (Nowy Jork), Vise­gard Por­tra­its, Musi­ca Moder­na, Musi­ca Elec­tro­ni­ca Nova, Musi­ca Polo­ni­ca Nova, Poznań­ska Wio­sna Muzycz­na, War­szaw­skie Spo­tka­nia Muzycz­ne, Audio­Art, Afekt Festi­val, przez zespo­ły takie jak Musik­Fa­brik, Pol­ska Orkie­stra Radio­wa, Luci­lin, Fil­har­mo­nia Gorzow­ska, New Music Con­certs Ensem­ble, Orkie­stra Wra­ti­sla­via, Radom­ska Orkie­stra Kame­ral­na, Kwa­dro­fo­nik, Sin­fo­nia Iuven­tus, Hash­tag Ensem­ble. W sezo­nie 2014/15 był kom­po­zy­to­rem-rezy­den­tem przy Chó­rze Aka­de­mic­kim im. prof. Jana Szy­roc­kie­go ZUT w Szcze­ci­nie w ramach pro­gra­mu IMIT. Two­rzy zarów­no muzy­kę aku­stycz­ną jak i elek­tro­aku­stycz­ną. Skom­po­no­wał muzy­kę do 18 spek­ta­kli teatral­nych, 12 fil­mów doku­men­tal­nych i krót­ko­me­tra­żo­wych, gry kom­pu­te­ro­wej Hard Reset oraz 2 audiobooków.

Jest lau­re­atem sze­re­gu nagród w kon­kur­sach kom­po­zy­tor­skich, m.in. III nagro­dy w I Mię­dzy­na­ro­do­wym Kon­kur­sie Kom­po­zy­tor­skim K. Pen­de­rec­kie­go Arbo­re­tum, I nagro­dy w 52. Kon­kur­sie Mło­dych Kom­po­zy­to­rów im. Tade­usza Bair­da (2011); II nagro­dy w 51. Kon­kur­sie Mło­dych Kom­po­zy­to­rów im. T. Bair­da (2010). Jego utwór War­saw Music zna­lazł się w fina­le kon­kur­su Euro­pej­skiej Unii Radio­wej EBU Palm Ars Acu­sti­ca 2016. W 2013 r. uczest­ni­czył w warsz­ta­tach IRCAM Forum Work­shops  w Pary­żu, w 2017 – w pro­gra­mie Com­po­ser Col­li­der z zespo­łem Musik­Fa­brik. Wydał 4 pły­ty mono­gra­ficz­ne: Muzy­ka strun (Cho­pin Uni­ver­si­ty Press, 2022), Gene­ral The­ory of Rela­to­vi­ty (2021, KAIROS), Trash Music (Requ­iem Records, 2018) i Loopo­wi­za­cje (2013, For Tune) i sze­reg płyt z muzy­ką impro­wi­zo­wa­ną (z Hash­tag Ensem­ble i The Intu­ition Orchestra).

Woj­ciech Bła­żej­czyk jest tak­że aktyw­nym gita­rzy­stą. Wyko­nu­je muzy­kę nową i impro­wi­zo­wa­ną na gita­rze elek­trycz­nej oraz z uży­ciem elek­tro­ni­ki, a tak­że obiek­to­fo­nów – stwo­rzo­nych przez sie­bie instru­men­tów (są to przed­mio­ty codzien­ne­go użyt­ku, któ­rych dźwięk jest prze­twa­rza­ny na żywo).  Kon­cer­to­wał m.in. na festi­wa­lach War­szaw­ska Jesień, Sacrum Pro­fa­num, Musi­ca Polo­ni­ca Nova, Musi­ca Elec­tro­ni­ca Nova, AdLi­bi­tum, Musi­ca Moder­na, Audio Art, Ankunft: Neue Musik, Olym­pus Jazz Festi­val, Vise­gard Por­tra­its, Meri­dien, Poznań­ska Wio­sna. Wystę­pu­je z zespo­łem muzy­ki nowej Hash­tag Ensem­ble. Wyko­nu­je tak­że muzy­kę impro­wi­zo­wa­ną (wystę­po­wał m.in. z Kawa­le­ra­mi Błot­ny­mi, Elec­tro­ni­shes Gluck, Ada­mem Pie­roń­czy­kiem, Aga­tą Zubel, Krzysz­to­fem Knit­tlem, Joël­le Léan­dre). Współ­two­rzy trio impro­wi­zu­ją­ce Sono­fre­nia oraz zespół Nie­my Movie wyko­nu­ją­cy muzy­kę na żywo do fil­mów niemych.

Jako reży­ser dźwię­ku spe­cja­li­zu­je się w nagra­niach i pro­jek­cji dźwię­ku na kon­cer­tach muzy­ki nowej oraz two­rze­niu sound design’u do fil­mów. Pro­wa­dził warsz­ta­ty z muzy­ki elek­tro­aku­stycz­nej na Mię­dzy­na­ro­do­wym Kur­sie Kom­po­zy­tor­skim Syn­the­sis w Radzie­jo­wi­cach. Pro­wa­dzi tak­że warsz­ta­ty dla dzie­ci zwią­za­ne z muzy­ką elek­tro­aku­stycz­ną i wyko­rzy­sta­niem obiek­tów w muzyce.

Alek­san­dra Kaca  Coal na flet, klar­ne­ty, skrzyp­ce, wio­lon­cze­lę i elektronikę 

W 2018 roku widzia­łem wysta­wę „Pol­lock i Szko­ła Nowo­jor­ska” w Com­ples­so del Vit­to­ria­no w Rzy­mie. Pośród dyna­micz­nych dzieł Jack­so­na Pol­loc­ka moją uwa­gę przy­kuł czar­no-bia­ły obraz Fran­za Kli­ne­’a. To był Maho­ning. Wyraź­na inte­rak­cja mię­dzy sze­ro­ki­mi, czar­ny­mi linia­mi na kon­tra­stu­ją­cym tle oka­za­ła się cie­ka­wym pomy­słem muzycznym.

O kom­po­zy­tor­ce:

Alek­san­dra Kaca

W swo­jej twór­czo­ści sku­pia się przede wszyst­kim na bar­wie, się­ga­jąc po nie­ty­po­we zesta­wie­nia instru­men­tów, takie jak zesta­wie­nie har­fy i for­te­pia­nu w Smu­gach cie­nia (The Sha­dow Line) czy sopra­no­we­go i bary­to­no­we­go sak­so­fo­nu z elek­tro­ni­ką w Argu­men­cie snu (The Argu­ment of Sle­ep). Jest lau­re­at­ką I nagro­dy w 56. Kon­kur­sie Mło­dych Kom­po­zy­to­rów im. Tade­usza Bair­da oraz bene­fi­cjent­ką pro­gra­mu „Muzy­ka Naszych Cza­sów”, w ramach któ­re­go wybra­ne utwo­ry zosta­ły nagra­ne przez DUX, a par­ty­tu­ry opu­bli­ko­wa­ne przez Pol­skie Wydaw­nic­two Muzycz­ne. W 2020 roku odby­ła rezy­den­cję arty­stycz­ną na Islan­dii (zor­ga­ni­zo­wa­ną przez Aga­tę Zubel i Micha­ła Moca).

Jej kom­po­zy­cje były wyko­ny­wa­ne w USA, Nor­we­gii, Danii, Hisz­pa­nii, Fran­cji, Izra­elu, Niem­czech i Pol­sce – m.in. na festi­wa­lach War­szaw­ska Jesień, Sacrum Pro­fa­num, War­sze­Mu­zik, Mixtur (Bar­ce­lo­na), Mani­Fe­ste (Paryż), Pul­sar Festi­val (Kopen­ha­ga), a tak­że w Fil­har­mo­nii Naro­do­wej, Nowym Teatrze i Euro­pej­skim Cen­trum Muzy­ki Krzysz­to­fa Pen­de­rec­kie­go. Jej muzy­kę pre­zen­to­wa­ły takie zespo­ły i arty­ści jak Ensem­ble inter­con­tem­po­ra­in, Naro­do­wa Orkie­stra Sym­fo­nicz­na Pol­skie­go Radia (NOSPR), Hash­tag Ensem­ble, Esbjerg Ensem­ble, czy Kebyart.

W latach 2019–2021 peł­ni­ła funk­cję mene­dżer­ki zespo­łu Hash­tag Ensem­ble. Pra­co­wa­ła przy reali­za­cji takich wyda­rzeń jak Festi­wal Kwar­te­sen­cja (Roy­al String Quar­tet) czy Festi­wal Kwa­dro­fo­nik. Z ramie­nia Naro­do­we­go Cen­trum Kul­tu­ry koor­dy­no­wa­ła m.in. kon­cert Lesz­ka Moż­dże­ra w Pla­ne­ta­rium Cen­trum Nauki Koper­nik oraz pro­jekt Sław­ka Jaskuł­ke „Euro­pa 67/21” (kon­cert w Pol­skim Radiu i wyda­nie albu­mu). Od 2022 roku jest wice­prze­wod­ni­czą­cą Sek­cji Muzy­ki Poważ­nej ZAiKS.

Jest absol­went­ką ita­lia­ni­sty­ki na Uni­wer­sy­te­cie War­szaw­skim oraz kom­po­zy­cji i stu­diów pody­plo­mo­wych z zarzą­dza­nia w muzy­ce na Uni­wer­sy­te­cie Muzycz­nym Fry­de­ry­ka Cho­pi­na w War­sza­wie. Stu­dio­wa­ła tak­że kom­po­zy­cję w Kró­lew­skiej Aka­de­mii Muzycz­nej w Aar­hus w kla­sie Simo­na Ste­en-Ander­se­na i Nie­lsa Røn­shold­ta, a tak­że pro­duk­cję kul­tu­ry, dzien­ni­kar­stwo i mul­ti­me­dia na Uni­wer­sy­te­cie LUMSA w Rzymie.

Wybra­ne utwo­ry: seems na har­fę i elek­tro­ni­kę (2024), Neve na elek­trycz­ny kwar­tet smycz­ko­wy i elek­tro­ni­kę (2023), Spa­ces (cykl minia­tur elek­tro­aku­stycz­nych, 2022), Envers na zespół i elek­tro­ni­kę (2021), abi­sal na kwar­tet sak­so­fo­no­wy (2021), Inner na flet, flet pro­sty alto­wy, live elec­tro­nics i wideo (2020), rilie­vo na orkie­strę i elek­tro­ni­kę (2020), Coal na flet, klar­net baso­wy, skrzyp­ce, wio­lon­cze­lę, sam­pler i live elec­tro­nics (2020), Com­mon Gro­und na zespół i elek­tro­ni­kę (2018), Argu­ment snu na sak­so­fo­ny i elek­tro­ni­kę (2017), Voli­ère II na klar­net, wio­lon­cze­lę i kon­tra­bas (2017), Flar­lægur na skrzyp­ce i altów­kę (2016), Mémo­ire de l’ombre na wio­lon­cze­lę (2015), Smu­gi cie­nia na har­fę, for­te­pian i wio­lon­cze­lę (2014).

Bilety

40 PLN