Postkolor | koncert towarzyszący 68. MFMW “Warszawska Jesień”

Kon­cert Post­ko­lor ma zaist­nieć jako prze­strzeń pre­zen­ta­cji twór­czej dla mło­de­go poko­le­nia kompozytorów. 

Dzię­ki ini­cja­ty­wie Koła Mło­dych Związ­ku Kom­po­zy­to­rów Pol­skich, publicz­ność usły­szy sześć wybra­nych utwo­rów nade­sła­nych przez mło­dych twór­ców, wyko­na­nych przez spe­cja­li­zu­ją­cy się w wyko­naw­stwie muzy­ki współ­cze­snej zespół Sepia Ensemble.

Pro­gram kon­cer­tu zesta­wia pre­mie­ro­we kom­po­zy­cje z utwo­rem U Rad­ka (1993) Paw­ła Mykie­ty­na, ofe­ru­jąc ramy dia­lo­gu pomię­dzy poko­le­nia­mi oraz róż­ny­mi podej­ścia­mi do współ­cze­snej eks­pre­sji dźwię­ko­wej. Tytu­ło­wy Post­ko­lor odwo­łu­je się do idio­mu „post­bar­wy”, zapra­sza­jąc do rein­ter­pre­ta­cji brzmie­nio­wej tra­dy­cji i eks­plo­ra­cji nowych środ­ków wyra­zu. Wyda­rze­nie sta­nie się prze­strze­nią mię­dzy­po­ko­le­nio­wej wymia­ny doświad­czeń i reflek­sji nad kie­run­ka­mi roz­wo­ju współ­cze­snej muzyki.

Program:

Filip Goł­da­now­ski TORSO II: Vol­les Werk*
Kry­stian Klej Wid­mo*
Moni­ka Koza­kie­wicz Ôstat­nie strōmy*
Filip Popie­larz frac­tal tra­ces*
Moni­ka Sro­czyń­ska Serio­us Pie­ce*
Andrei Yaku­shau Hana wa hana*
Paweł Mykie­tyn U Rad­ka
*pra­wy­ko­na­nie

Wystąpią:

Sepia Ensem­ble
Szy­mon Józwiak klar­net
Woj­ciech Jeliń­ski puzon
Anna Szma­to­ła wio­lon­cze­la
Tomasz Sośniak for­te­pian

Realizacja:

kon­cep­cja pro­gra­mo­wa i tekst: Paweł Siek
opie­ka pro­gra­mo­wa: Daria Kon­dra­ciuk, Grze­gorz Uran
pro­duk­cja: Olga Pasek
iden­ty­fi­ka­cja wizu­al­na: Alek­san­dra Ołdak

Prze­strzeń Muzy­ki Współ­cze­snej Hash­tag Lab współ­fi­nan­su­je Mia­sto Sto­łecz­ne War­sza­wa.
Patro­nem medial­nym Prze­strze­ni Muzy­ki Współ­cze­snej Hash­tag Lab jest POLMIC​.PL.

Więcej o utworach:

Ôstat­nie strōmy to utwór prze­zna­czo­ny na klar­net, puzon, wio­lon­cze­lę i for­te­pian, inspi­ro­wa­ny przede wszyst­kim twór­czo­ścią Zyg­mun­ta Krau­ze­go i Paw­ła Mykie­ty­na. Jest on muzycz­ną ilu­stra­cją gra­fi­ki „Umie­ra­ją­cy las” (1957–58) ślą­skie­go arty­sty, Ste­fa­na Sub­er­la­ka. Ślą­ski tytuł utwo­ru moż­na prze­tłu­ma­czyć jako „Ostat­nie drze­wa” i jest to bez­po­śred­nie nawią­za­nie do gra­fi­ki i pocho­dze­nia Sub­er­la­ka. Cały utwór opie­ra się na mini­ma­li­stycz­nym mate­ria­le zło­żo­nym z serii sze­ściu dźwię­ków, spo­śród któ­rych pierw­sze czte­ry nawią­zu­ją do począt­ku ślą­skiej pie­śni ludo­wej „Od bucz­ku do bucz­ku”. W tej nie­dłu­giej kom­po­zy­cji wyróż­nić moż­na trzy moty­wy: motyw drzew, sta­no­wią­cy baso­we osti­na­to, na któ­rym wyra­sta pas­sa­ca­glia; motyw pra­cy – mecha­nicz­ny, żywio­ło­wy, agre­syw­ny, poli­me­trycz­ny, o nie­re­gu­lar­nych akcen­tach i licz­nych dyso­nan­sach metrycz­nych oraz motyw bólu – sono­ry­stycz­ny, zbu­do­wa­ny z pul­su­ją­cych plam dźwiękowych. 

frac­tal tra­ces zbu­do­wa­ny jest wokół idei spo­tka­nia dwóch odmien­nych nur­tów muzycz­nych: spek­tra­li­zmu oraz mini­ma­li­zmu. Język dźwię­ko­wy czer­pie inspi­ra­cję – z jed­nej stro­ny – z twór­czo­ści Gérar­da Gri­seya i Geo­r­ga Frie­dri­cha Haasa, z dru­giej  zaś – Joh­na Adam­sa oraz Steve’a Reicha. Muzy­ka roz­wi­ja się orga­nicz­nie, prze­cho­dząc od gęstych, sta­tycz­nych struk­tur do bar­dziej wyraź­nych, moto­rycz­nych i repe­ty­tyw­nych form cza­so­wych. Tytuł odno­si się do idei śla­dów i struk­tur, któ­re ujaw­nia­ją się na róż­nych pozio­mach – zarów­no w bar­wie, jak i w cza­sie – budu­jąc muzycz­ną for­mę z frag­men­tów, któ­re pozor­nie są roz­pro­szo­ne, lecz razem two­rzą spój­ną całość.

Serio­us pla­ce ma w gro­te­sko­wy spo­sób oddać – zgod­nie z tytu­łem – nastrój powa­gi, ale tak­że jej prze­ci­wień­stwa, a wszyst­ko to za pomo­cą pozor­nie ste­reo­ty­po­wych środ­ków muzycz­nych, któ­re pozo­sta­ją sca­lo­ne przez dyna­micz­ną i moto­rycz­ną ryt­mi­kę.

Hana wa hana – co tłu­ma­czy się z japoń­skie­go jako „Kwiat jest kwia­tem” – to utwór inspi­ro­wa­ny japoń­ską filo­zo­fią efe­me­rycz­no­ści i powścią­gli­we­go pięk­na. Jako epi­graf mogą posłu­żyć sło­wa: „Praw­dzi­wy kwiat wie, kie­dy opaść”.

Więcej o artystach:

Filip Goł­da­now­ski
Kom­po­zy­tor i pia­ni­sta. Nigdy nie kształ­cił się w szko­łach muzycz­nych. Do jede­na­ste­go roku życia pobie­rał indy­wi­du­al­ne  lek­cje u: Anny Marii Husz­czy, Mar­ty­ny Kuła­kow­skiej, Żane­ty Rydzew­skiej, Joan­ny Urbań­skiej oraz Fili­pa Zabo­row­skie­go. Do aktu­al­ne­go gro­na jego nauczy­cie­li nale­żą Mate­usz Ryczek i Kon­rad Jeliń­ski. Tech­ni­ki kom­po­zy­tor­skie stu­diu­je samo­dziel­nie i dosko­na­li rów­nież w opar­ciu o kon­tak­ty za gra­ni­cą. Kil­ka­krot­nie brał udział w kur­sach kom­po­zy­tor­skich w Pol­sce i w innych kra­jach a tak­że trzy­krot­nie jako pia­ni­sta w Waka­cyj­nych Kur­sach Nowej Muzy­ki dla Wyko­naw­ców w Byd­gosz­czy. Był wie­lo­krot­nie nagra­dza­ny w Euro­pej­skich kon­kur­sach kom­po­zy­tor­skich. Jego utwo­ry – w tym wie­le kom­po­zy­cji for­te­pia­no­wych pre­zen­to­wa­nych oso­bi­ście pod­czas reci­ta­li autor­skich – były wyko­ny­wa­ne jak dotych­czas w Pol­sce i w Niem­czech. W swo­im dorob­ku kom­po­zy­tor­skim posia­da kom­po­zy­cje w róż­nych gatun­kach wokal­no-instru­men­tal­nych, od utwo­rów solo­wych po róż­no­rod­ne skła­dy kame­ral­ne oraz orkie­stry o róż­nych roz­mia­rach, w tym ora­to­ria, dzie­ła mul­ti­me­dial­ne, sce­nicz­ne, ope­ro­we, kon­cep­tu­al­ne, gra­ficz­ne, a tak­że cykle i sze­ro­ki wachlarz utwo­rów na for­te­pian solo.

Kry­stian Klej
Absol­went stu­diów magi­ster­skich w kla­sie orga­nów prof. dr. hab. Sła­wo­mi­ra Kamiń­skie­go oraz asy­sten­ta dr. Jaku­ba Pan­ko­wia­ka, a tak­że stu­diów magi­ster­skich w kla­sie kom­po­zy­cji prof. Artu­ra Kro­schla. Stu­dia te ukoń­czył w Aka­de­mii Muzycz­nej im. I.J. Pade­rew­skie­go w Pozna­niu. Został fina­li­stą Mię­dzy­na­ro­do­we­go Kon­kur­su Kom­po­zy­tor­skie­go For­me Uni­che Del­la Con­ti­nu­ità Nel­lo Spa­zio 2021 w kate­go­rii muzy­ka kame­ral­na za utwór The gate na nar­ra­to­ra, sak­so­fon alto­wy i for­te­pian (pra­wy­ko­na­nie odby­ło się w Stut­t­gar­dzie). Zdo­był wyróż­nie­nie na Kon­kur­sie Orga­no­wym im. Bro­ni­sła­wa Rut­kow­skie­go w Kra­ko­wie (2021). Brał udział w licz­nych kur­sach inter­pre­ta­cji i impro­wi­za­cji orga­no­wej w kra­ju i za gra­ni­cą pro­wa­dzo­nych m. in przez: Mar­ti­na Schme­din­ga, Mat­thia­sa Maier­ho­fe­ra, Jaro­ala­va Tůmę, Jana Dole­ze­la, Mau­de Grat­ton, Bar­to­sza Jakub­cza­ka, Wol­fgan­ga Seife­na. Repre­zen­to­wał Archi­die­ce­zje Gnieź­nień­ską pod­czas 25-lecia archi­die­ce­zji Mag­de­burg, gra­jąc z tam­tej­szą fil­har­mo­nią. Kry­stian Klej jest tak­że dyrek­to­rem arty­stycz­nym Let­nich Pre­zen­ta­cji Orga­no­wych im. Lon­gi­na Kosiń­skie­go od ośmiu lat odby­wa­ją­cych się w Kate­drze Gnieź­nień­skiej. Od 2021 roku pro­wa­dzi kla­sę orga­nów w Pań­stwo­wej Szko­le Muzycz­nej I stop­nia im. Karo­la Kur­piń­skie­go we Wscho­wie. Jest tak­że pra­cow­ni­kiem Pań­stwo­wej Szko­ły Muzycz­nej I i II stop­nia im. Roma­na Macie­jew­skie­go w Lesznie.

Moni­ka Koza­kie­wicz
Kom­po­zy­tor­ka uro­dzo­na w Kra­ko­wie. Ukoń­czy­ła z oce­ną celu­ją­cą stu­dia kom­po­zy­tor­skie w kla­sie prof. Alek­san­dra Nowa­ka w Aka­de­mii Muzycz­nej im. Karo­la Szy­ma­now­skie­go w Kato­wi­cach. Aktu­al­nie jest dok­to­rant­ką w Insty­tu­cie Sztuk Muzycz­nych Uni­wer­sy­te­tu Ślą­skie­go. Jest tak­że absol­went­ką Pań­stwo­wej Szko­ły Muzycz­nej II st. im. Mie­czy­sła­wa Kar­ło­wi­cza w Kra­ko­wie oraz stu­diów magi­ster­skich z psy­cho­lo­gii w Uni­wer­sy­te­cie Peda­go­gicz­nym im. KEN w Kra­ko­wie. Oprócz tego jest pia­nist­ką w duecie skrzyp­co­wo-for­te­pia­no­wym Core­ni­te, tan­cer­ką Stu­denc­kie­go Zespo­łu Pie­śni i Tań­ca „Kato­wi­ce”, orga­ni­za­tor­ką psy­cho­lo­gicz­no-muzycz­nych kon­fe­ren­cji, autor­ką refe­ra­tów i publi­ka­cji z tego zakre­su. Od 2018 r. jest człon­ki­nią Koła Mło­dych Związ­ku Kom­po­zy­to­rów Pol­skich. Czyn­nie uczest­ni­czy­ła w warsz­ta­tach kom­po­zy­tor­skich u takich twór­ców jak: Gra­ży­na Pstro­koń­ska-Nawra­til, Aga­ta Zubel-Moc, Artur Zaga­jew­ski, Pier­re Jodlow­ski, Andrzej Kwie­ciń­ski, Got­thard Ode­rmatt, Luca Anti­gna­ni, Johan­nes Kre­idler, Mar­co Strop­pa, Mark Andre, Doina Rota­ru, Zyg­munt Krau­ze, Fran­ce­sco Fili­dei, Bára Gísla­dót­tir. Swój warsz­tat dosko­na­li­ła pod­czas Mię­dzy­na­ro­do­we­go Kur­su Kom­po­zy­tor­skie­go „Syn­the­tis”. Jej utwo­ry były wyko­ny­wa­ne m.in. w Kra­ko­wie, we Wro­cła­wiu, w War­sza­wie, Gdań­sku, Kato­wi­cach, pod­czas kon­cer­tu towa­rzy­szą­ce­go 65. Mię­dzy­na­ro­do­we­mu Festi­wa­lo­wi Muzy­ki Współ­cze­snej „War­szaw­ska Jesień”, pod­czas kon­cer­tu kom­po­zy­tor­skie­go towa­rzy­szą­ce­go 31. Festi­wa­lo­wi „Musi­ca Polo­ni­ca Nova”, kon­cer­tu z cyklu „Mie­siąc kobiet” w Fil­har­mo­nii Zie­lo­no­gór­skiej czy pod­czas kon­cer­tów towa­rzy­szą­cych mię­dzy­na­ro­do­wym kon­fe­ren­cjom. Mia­ła rów­nież wyko­na­nia swo­ich utwo­rów za gra­ni­cą: w Bie­le­feld (Niem­cy), na Zam­ku w Treb­nitz (Niem­cy) i w Miń­sku (Bia­ło­ruś). Jej utwo­ry wyko­ny­wa­ne były m.in. przez Orkie­strę Muzy­ki Nowej, Kra­kow­ską Mło­dą Fil­har­mo­nię, Sonar Quar­tett, Five-Sto­rey Ensem­ble, Ko-MAT_en­sem­ble, Con­cept Sto­re Quar­tet czy Orkie­strę Sym­fo­nicz­ną Fil­har­mo­nii Zie­lo­no­gór­skiej. W 2018 r. jej utwór Bagua został nagro­dzo­ny w I Ogól­no­pol­skim Kon­kur­sie Kom­po­zy­tor­skim „Neo­fo­nia” nomi­na­cją do wyko­na­nia pod­czas Festi­wa­lu „Poznań­ska Wio­sna Muzycz­na”. W 2019 r. za swój utwór Magy­ar rap­szó­dia zdo­by­ła Grand Prix w Mię­dzy­na­ro­do­wym Kon­kur­sie Kom­po­zy­tor­skim „Fol­king with Era­smus +”. W 2020 r. stwo­rzy­ła muzy­kę do fil­mu nie­me­go w ramach Pol­sko-Bia­ło­ru­skie­go Festi­wa­lu Muzy­ki Fil­mo­wej „Kine­mo”. Film L’étoile de mer (reż. M. Ray) z jej muzy­ką (utwór Seestern siegt!) miał swo­ją pro­jek­cję w 2021 r. w Miń­sku na Bia­ło­ru­si. W 2024 r. odby­ły się kon­cer­ty jubi­le­uszo­we z oka­zji 75-lecia ist­nie­nia naj­star­sze­go stu­denc­kie­go zespo­łu folk­lo­ry­stycz­ne­go w Pol­sce – Zespo­łu Pie­śni i Tań­ca AGH „Kra­kus” im. W. Bia­ło­wą­sa – z aran­ża­cja­mi jej autor­stwa na orkie­strę sym­fo­nicz­ną dwu­na­stu suit tanecz­no- wokal­nych. W mar­cu 2025 r. miał miej­sce wer­ni­saż wysta­wy malar­skiej, pod­czas któ­re­go zapre­zen­to­wa­na zosta­ła etiu­da fil­mo­wa z impro­wi­zo­wa­ną przez nią muzy­ką for­te­pia­no­wą. W maju 2025 r. odby­ła się pre­mie­ra jej ope­ry „Ajde” do wła­sne­go libret­ta. Do jej naj­więk­szych zain­te­re­so­wań kom­po­zy­tor­skich nale­ży poszu­ki­wa­nie pew­ne­go „muzycz­ne­go medium” pomię­dzy muzy­ką ludo­wą a sze­ro­ko poj­mo­wa­ną muzy­ką współ­cze­sną, a tak­że neo­ba­rok w muzy­ce i tema­ty­ka soundscape’u. Pra­gnie rów­nież nadal roz­wi­jać swój warsz­tat pod kątem kom­po­no­wa­nia muzy­ki fil­mo­wej i teatral­nej, a tak­że pod kątem two­rze­nia aran­ża­cji muzycznych.

Filip Popie­larz
Pol­ski kom­po­zy­tor uro­dzo­ny w 1994 roku. Pierw­sze lek­cje kom­po­zy­cji pobie­rał u Sła­wo­mi­ra Zamusz­ki w 2020 roku. W 2022 roku ukoń­czył Pody­plo­mo­we Stu­dia Kom­po­zy­cji w kla­sie dra hab. Rafa­ła Jania­ka na Uni­wer­sy­te­cie Muzycz­nym Fry­de­ry­ka Cho­pi­na w War­sza­wie. Obec­nie kon­ty­nu­uje stu­dia magi­ster­skie na tej samej uczel­ni, w kla­sie dra hab. Dariu­sza Przy­byl­skie­go. Swój warsz­tat kom­po­zy­tor­ski dosko­na­lił pod­czas lek­cji mistrzow­skich m.in. u Woj­cie­cha Zie­mo­wi­ta-Zycha, Kami­la Kru­ka, Mar­ci­na Stań­czy­ka, Ada­ma Poręb­skie­go, Żane­ty Rydzew­skiej, Sła­wo­mi­ra Woj­cie­chow­skie­go czy Micha­ła Dobrzyń­skie­go. W 2021 roku zdo­był wyróż­nie­nie na Mię­dzy­na­ro­do­wym Kon­kur­sie Kom­po­zy­tor­skim OBERTON w Austrii za kom­po­zy­cję How­ling with wolves na oktet smycz­ko­wy. W 2023 roku otrzy­mał Sty­pen­dium Arty­stycz­ne Pre­zy­den­ta Mia­sta Ełku (rodzin­ne­go mia­sta kom­po­zy­to­ra) zakoń­czo­ne Kon­cer­tem Kom­po­zy­tor­skim. W 2024 roku Cho­pin Uni­ver­si­ty Modern Ensem­ble (CUME) doko­nał pra­wy­ko­na­nia dwóch jego utwo­rów Mini­mal Maxi­mum – Maxi­mal Mini­mum oraz A‑itheras XXIV. W tym samym roku, w ramach festi­wa­lu Trzy-Czte-Ry: Kon­tek­sty, Kon­tra­sty, Kon­fron­ta­cje, Ven­tu­no Quar­tet wyko­nał jego kwar­tet smycz­ko­wy Oscil­la­tions. Miał rów­nież oka­zję współ­pra­co­wać z zespo­łem Kwar­tlu­dium, któ­ry wyko­nał jego Some music (2024) oraz once aga­in, ple­ase (2025) w Euro­pej­skim Cen­trum Muzy­ki Krzysz­to­fa Pen­de­rec­kie­go (Lusła­wi­ce, Pol­ska). W roku 2025 zade­biu­to­wał na Poznań­skiej Wio­śnie Muzycz­nej utwo­rem Whi­spe­ring Pul­ses na sak­so­fon i mul­ti­per­ku­sję. W krę­gu jego zain­te­re­so­wań leży muzy­ka kame­ral­na, sym­fo­nicz­na i elek­tro­nicz­na.

Moni­ka Sro­czyń­ska
Pia­nist­ka, kom­po­zy­tor­ka, teo­re­tycz­ka muzy­ki, nauczy­ciel­ka aka­de­mic­ka. W latach 2004–2016 uczy­ła się gry na for­te­pia­nie w Zespo­le Szkół Muzycz­nych im. Fry­de­ry­ka Cho­pi­na w Pile w kla­sie mgr Jolan­ty Reszel­skiej. W latach 2016–2021 odby­ła stu­dia w Aka­de­mii Muzycz­nej im. Felik­sa Nowo­wiej­skie­go w Byd­gosz­czy w kla­sie kom­po­zy­cji prof. Zbi­gnie­wa Bar­giel­skie­go, w kla­sie for­te­pia­nu dr hab. Anny Stem­pin-Jasnow­skiej, a tak­że w zakre­sie teo­rii muzy­ki. Dwu­krot­nie w 2016 i 2018 roku otrzy­ma­ła nagro­dę od Związ­ku Kom­po­zy­to­rów Pol­skich w War­sza­wie na Mię­dzy­na­ro­do­wym Forum Pia­ni­stycz­nym „Biesz­cza­dy bez gra­nic” w Sano­ku. W 2018 roku jej utwór „Kon­tra­sty” został wyróż­nio­ny na III Mię­dzy­na­ro­do­wym Kon­kur­sie Kom­po­zy­tor­skim im. Igna­ce­go Jana Pade­rew­skie­go w Byd­gosz­czy. W 2021 roku otrzy­ma­ła Pla­ty­no­wy Medal w kate­go­rii „Kom­po­zy­cja” za utwór „Dys­lo­ka­cje” oraz w kate­go­rii „For­te­pian” za wyko­na­nie „6 Water Colors” Leo Orn­ste­ina na 2021 Quebec Music Com­pe­ti­tion. Regu­lar­nie wystę­po­wa­ła na kon­cer­tach kom­po­zy­tor­skich oraz dwu­krot­nie na festi­wa­lu „Nowa Muzy­ka” w Byd­gosz­czy wyko­nu­jąc utwo­ry wła­sne oraz innych kom­po­zy­to­rów. Od 2021 roku pro­wa­dzi oży­wio­ną dzia­łal­ność peda­go­gicz­ną oraz kon­cer­to­wą. W 2022 roku uka­za­ła się jej debiu­tanc­ka pły­ta „Pia­no­Com­po­ser”, zawie­ra­ją­ca utwo­ry solo­we i kame­ral­ne. W tym cza­sie nawią­za­ła rów­nież współ­pra­cę z Biu­rem Wystaw Arty­stycz­nych Powia­tu Pil­skie­go w ramach któ­rej regu­lar­nie wyko­nu­je tam reci­ta­le. W 2023 roku zosta­ła uho­no­ro­wa­na Nagro­dą Sta­ro­sty Pil­skie­go w kate­go­rii „Kul­tu­ra”. Rok póź­niej uka­za­ła się jej kolej­na pły­ta „Chri­st­mas Impres­sions and More”, zawie­ra­ją­ca 14 utwo­rów na for­te­pian. Jeden z nich, „Baga­tel­le No. 1”, otrzy­mał Trze­cią Nagro­dę na Mię­dzy­na­ro­do­wym Festi­wa­lu Muzycz­nym „Gol­den Key” w Wied­niu. Moni­ka Sro­czyń­ska jest tak­że człon­ki­nią Koła Mło­dych Związ­ku Kom­po­zy­to­rów Pol­skich. Jej doro­bek kom­po­zy­tor­ski obej­mu­je utwo­ry for­te­pia­no­we, kame­ral­ne, orkie­stro­we, elek­tro­nicz­ne oraz gra­fi­kę muzyczną.

Andrei Yaku­shau
Dyry­gent, kom­po­zy­tor i aran­żer. W 2021 roku ukoń­czył stu­dia magi­ster­skie z dyry­gen­tu­ry ope­ro­wo-sym­fo­nicz­nej w Aka­de­mii Muzycz­nej im. I.J. Pade­rew­skie­go w Pozna­niu w kla­sie prof. dra hab. War­ci­sła­wa Kun­ca oraz stu­dia magi­ster­skie z kom­po­zy­cji w Uni­wer­sy­te­cie Muzycz­nym Fry­de­ry­ka Cho­pi­na w War­sza­wie pod kie­run­kiem prof. dra hab. Mar­ci­na Bła­że­wi­cza. Peł­nił funk­cję asy­sten­ta dyry­gen­ta w Fil­har­mo­nii Zie­lo­no­gór­skiej im. Tade­usza Bair­da (2022–2023) oraz asy­sten­ta arty­stycz­ne­go w Ope­rze Bał­tyc­kiej w Gdań­sku (2025). Naj­wię­cej współ­pra­cu­je z Teatrem Wiel­kim im. Sta­ni­sła­wa Moniusz­ki w Pozna­niu. Od 2021 roku jest stu­den­tem Szko­ły Dok­tor­skiej Kom­po­zy­cji, Teo­rii Muzy­ki, Ryt­mi­ki i Edu­ka­cji Muzycz­nej Aka­de­mii Muzycz­nej im. I.J. Pade­rew­skie­go w Pozna­niu o spe­cjal­no­ści kom­po­zy­cja w kla­sie prof. AM dra hab. Artu­ra Kro­sche­la. W roku aka­de­mic­kim 2021/2022 odbył staż w ramach pro­gra­mu Era­smus+ Prak­ty­ki w Con­se­rva­to­rio Gio­van­ni Bat­ti­sta Mar­ti­ni w Bolo­nii (Wło­chy) jako asy­stent w kla­sie kom­po­zy­cji i dyry­gen­tu­ry prof. Gian Paolo Luppiego.Od 2018 roku jest człon­kiem Koła Mło­dych przy Związ­ku Kom­po­zy­to­rów Pol­skich (czło­nek zarzą­du w latach 2018–2024). Lau­re­at licz­nych kon­kur­sów i pro­gra­mów stypendialnych.

Bilety

Wstęp wolny