AżTak Festiwal Dzień 1: SEN

Festiwal zaczniemy zanurzając się w dźwięku, dzięki niezwykłemu instrumentowi: Sonora Sound Tube. Główną część wieczoru zapełni natomiast muzyka rezydenta festiwalu – Wojtka Blecharza w dwóch odmiennych, przestrzennych odsłonach. 

Program:

18:00
B383, Bar­ska 38 m.3

Wer­ni­saż Sono­ra Sound Tube

Zare­zer­wuj dar­mo­wą wejściówkę

Wystą­pią:
Kata­rzy­na Sub­er­lak Sono­ra Sound Tube
Mar­ta Grzy­wacz głos
Mar­ta Piór­kow­ska skrzyp­ce
Paweł Janas K‑dron
Woj­ciech Bła­żej­czyk cytry

15:00–18:00
B383, Bar­ska 38 m.3

Sono­ra Sound Tube

Kata­rzy­na Sub­er­lak – Sono­ra Sound Tube

Umów swój dar­mo­wy masaż

Wysta­wa prac Mag­da­le­ny Lenartowicz.

19:00
Hash­tag Lab, Bar­ska 29

Woj­ciech Ble­charz  Axis.B*
*pra­wy­ko­na­nie

Masa­shi Yama­mo­to (Japo­nia)

20:00
Woj­ciech Ble­charz  Field 6. Dre­am Notes

Hash­tag Ensem­ble:
Kamil Sta­ni­czek skrzyp­ce
Alek­san­dra Demow­ska-Madej­ska altów­ka
Michał Bień wio­lon­cze­la*
Mate­usz Loska kon­tra­bas
Paweł Janas akor­de­on, K‑dron
Woj­ciech Bła­żej­czyk gita­ra elek­trycz­na
Ania Kar­po­wicz flet baso­wy
Łukasz Nędza sak­so­fon**
*Aka­de­mia PRO
**gościn­nie

Kon­cert poprze­dzo­ny będzie roz­mo­wą z twórcami.

Zare­zer­wuj dar­mo­wą wejściówkę

Realizacja:

Reży­se­ria dźwię­ku: Kosma Stan­de­ra
Pro­duk­cja: Alek­san­dra Demow­ska-Madej­ska
Iden­ty­fi­ka­cja wizu­al­na: Alek­san­dra Ołdak

O programie:

Moty­wem pierw­sze­go dnia festi­wa­lu jest poję­cie snu. Fizycz­ność dźwię­ku, muzycz­na eks­plo­ra­cja prze­strze­ni i ruchu stwo­rzy ilu­zo­rycz­ne płasz­czy­zny brzmień, w któ­rych każ­dy słu­chacz dostrze­że i poczu­je coś inne­go. Zamia­ny ról i nie­ty­po­we ukła­dy zbu­du­ją fan­ta­sma­go­rycz­ną prze­strzeń dla nowych muzycz­nych doświadczeń.

Słu­cha­cze już na samym począt­ku będą mogli wpro­wa­dzić się w stan relak­su – festi­wal roz­pocz­ną krót­kie masa­że dźwię­kiem przy uży­ciu Sono­ra Sound Tube, inno­wa­cyj­ne­go instru­men­tu prze­zna­czo­ne­go do tera­pii dźwię­ka­mi. Wytwa­rza­ne przez urzą­dze­nie baso­we brzmie­nia wpra­wią pacjen­ta-słu­cha­cza w stan relak­sa­cji oraz wyci­sze­nia. Zapi­sy na masa­że są otwar­te na wszyst­kie trzy dni festi­wa­lu. Sono­rę będzie moż­na tak­że usły­szeć pierw­sze­go wie­czo­ra w ramach impro­wi­zo­wa­ne­go kon­cer­tu w prze­strze­ni B383.

Dal­sze wyda­rze­nia sku­pio­ne zosta­ną wokół twór­czo­ści kom­po­zy­to­ra-rezy­den­ta, Wojt­ka Ble­cha­rza. Pierw­sze­go dnia usły­szy­my aż dwie jego kom­po­zy­cje – Axis.B (2025) na kon­tra­bas i 7 gło­śni­ków bez­prze­wo­do­wych oraz Field 6. (2020) na osiem instru­men­tów. Pierw­sza z nich jest kon­ty­nu­acją wcze­śniej­sze­go utwo­ru Ble­cha­rza z 2016 roku, Axis.A, na wio­lon­cze­lę, gene­ra­to­ry ryt­mu i syn­te­za­to­ry ana­lo­go­we. Axis.B powsta­ła we współ­pra­cy z japoń­skim kon­tra­ba­si­stą Masa­shim Yama­mo­to pod­czas rezy­den­cji arty­stycz­nej kom­po­zy­to­ra w Tokio w maju 2025 roku. Oba Axis sta­no­wią dla sie­bie dopeł­nie­nie. O ile Axis.A jest dźwię­ko­wą „osią pio­no­wą”, wyko­ny­wa­ną w prze­strze­ni wer­ty­kal­nej skła­da­ją­cej się z mini­mum sied­miu pozio­mów, o tyle Axis.B to „oś pozio­ma” podzie­lo­na na sie­dem sek­cji, z któ­rych każ­da musi zostać wyko­na­na w innej czę­ści sali kon­cer­to­wej przy zacho­wa­niu ukła­du two­rzą­ce­go linię pro­stą. Zasto­so­wa­nie bez­prze­wo­do­wych gło­śni­ków ma na celu zakom­po­no­wa­nie prze­strze­ni na wzór dźwię­ko­wej mapy pamię­ci, opar­tej na spe­ku­la­tyw­nej teo­rii, że żaden dźwięk w prze­strze­ni nie zani­ka cał­ko­wi­cie. Niczym sen, wytwo­rzo­ne fale aku­stycz­ne mają ist­nieć jesz­cze po opusz­cze­niu pomiesz­cze­nia przez źró­dło dźwię­ku. Kon­tra­bas, powo­li prze­mie­rza­jąc salę kon­cer­to­wą, zosta­wia za sobą dźwię­ko­wy ślad, przy­wo­łu­je też nie­któ­re z moty­wów obec­nych w Axis.A, sta­jąc się spo­iwem wszyst­kich wąt­ków muzycznych.

Efek­tem poszu­ki­wań przez Ble­cha­rza nowe­go typu nar­ra­cji jest kom­po­zy­cja Field 6 (2020–21), napi­sa­na spe­cjal­nie dla zespo­łu Hash­tag Ensem­ble. Utwór prze­zna­czo­ny do wyko­ny­wa­nia przez ośmiu muzy­ków jest zapro­sze­niem dla wyko­naw­ców do zwięk­sze­nia roli wspól­ne­go impro­wi­zo­wa­nia, budo­wa­nia utwo­ru poprzez reago­wa­nie na bie­żą­co na wyko­ny­wa­ne przez innych muzy­ków par­tie oraz do dogłęb­ne­go nasłu­chi­wa­nia poszcze­gól­nych ele­men­tów kom­po­zy­cji. Aby lepiej zro­zu­mieć tę ideę kom­po­zy­tor załą­cza frag­ment sce­na­riu­sza z czwar­te­go ogni­wa cyklu „Field 4. Nexus”:
“Każ­de solo zawie­ra wie­le fer­mat, któ­re pozwa­la­ją na wsłu­chi­wa­nie się i kon­tem­pla­cję gry innych muzy­ków, ale też na zna­le­zie­nie odpo­wied­nie­go momen­tu, żeby wró­cić do gry zespo­ło­wej. Mimo, że każ­de solo jest w pew­nym sen­sie nie­za­leż­ne, to wszyst­kie posia­da­ją to samo pod­sta­wo­we tem­po. Muzycz­na nar­ra­cja powin­na być kształ­to­wa­na jako dia­log mię­dzy soli­sta­mi, opar­ty na akcji-reak­cji, zawo­ła­niu-odpo­wie­dzi i kohe­rent­nym prze­pły­wie dźwię­ko­wej ener­gii pomię­dzy wszyst­ki­mi muzy­ka­mi. Zawsze reaguj na innych muzy­ków zaczy­na­jąc nową fra­zę w odpo­wie­dzi do tego, co sły­szysz w prze­strze­ni: kon­ty­nu­uj, powta­rzaj, dołą­czaj się, prze­ła­muj nar­ra­cję, kon­klu­duj, twórz echa lub kon­tra­sty, wszyst­ko po to, aby two­rzyć głę­bo­kie muzycz­ne poro­zu­mie­nie mię­dzy solo­wy­mi głosami”.

Tytuł utwo­ru Field (pole, obszar, tor) sta­je się wyznacz­ni­kiem dla dźwię­ko­wej dra­ma­tur­gii: muzy­cy uczest­ni­czą w two­rze­niu swo­je­go rodza­ju „pola dźwię­ko­we­go”, tere­nu, na któ­rym dźwięk jest obec­ny i poru­sza się w prze­strze­ni po wie­lu tra­jek­to­riach. Każ­dy z ośmiu utwo­rów o tytu­le „Field” posia­da pod­ty­tuł, z wyjąt­kiem pola szó­ste­go…
Jak mówi sam kom­po­zy­tor „Do dzi­siaj nie wiem skąd ta muzy­ka do mnie przy­szła, skąd się „wysły­sza­ła”, skąd wziął się jej momen­ta­mi mrocz­ny cha­rak­ter i dźwię­ko­wy, ezo­te­rycz­ny sple­en. Czy jest to napi­sa­ne z wyprze­dze­niem requ­iem dla przy­ja­cie­la, dźwię­ko­wy zbieg oko­licz­no­ści (syn­chro­nicz­ność), zapi­ski ze snu/marzenia, czy kolej­na lek­cja Pro­fe­so­ra Bad Tripa…?”

Cykl Pól Dźwię­ko­wych skła­da się z:

FIELD 1–3.Feeling Feelings for vio­lin, con­tra­bass cla­ri­net and per­cus­sion (2018)

FIELD 4.Nexus for 9 per­for­mers (koto, sha­mi­sen, cel­lo, double bass, sha­ku­ha­chi, daegeum, vio­la, vio­lin, gongs) (2018)

FIELD 5.Aura for 1 liste­ner, 1 per­for­mer and 7 wire­less spe­akers (2019)

FIELD 6. for 8 per­for­mers (bass flu­te, saxo­pho­ne, vio­lin, vio­la, cel­lo, double bass, k‑drone/accordion and elec­tric bass)

FIELD 7.Delta for 10 per­for­mers (bass flu­te, cla­ri­net, bas­so­on, saxo­pho­ne, trum­pet, vio­lin, vio­la, cel­lo, per­cus­sion and key­bo­ards) (2021)

FIELD 8.Elixir for orche­stra in 10 gro­ups (2022–2023)

We wszyst­kich dzia­ła­niach pro­po­no­wa­nych odbior­com tego dnia orga­ni­za­to­rzy wraz z kom­po­zy­to­ra­mi zapra­sza­ją słu­cha­cza do odda­nia się muzy­ce na wzór głę­bo­kie­go podą­ża­nia za sen­ny­mi wizja­mi, któ­re na pew­no wpro­wa­dzą każ­de­go w uni­kal­ną, indy­wi­du­al­ną podróż dźwiękową. 

tekst: Nata­lia Górecka

***

Prze­strzeń Muzy­ki Współ­cze­snej Hash­tag Lab współ­fi­nan­su­je Mia­sto Sto­łecz­ne Warszawa.

Dofi­nan­so­wa­no ze środ­ków Mini­stra Kul­tu­ry i Dzie­dzic­twa Naro­do­we­go pocho­dzą­cych z Fun­du­szu Pro­mo­cji Kul­tu­ry w ramach pro­gra­mu „Muzy­ka”, reali­zo­wa­ne­go przez Naro­do­wy Insty­tut Muzy­ki i Tańca.

Dofi­nan­so­wa­no ze środ­ków Mini­stra Kul­tu­ry i Dzie­dzic­twa Naro­do­we­go pocho­dzą­cych z Fun­du­szu Pro­mo­cji Kul­tu­ry – pań­stwo­we­go fun­du­szu celo­we­go, w ramach pro­gra­mu „Zamó­wie­nia Kom­po­zy­tor­skie”, reali­zo­wa­ne­go przez Naro­do­wy Insty­tut Muzy­ki i Tańca.

Festi­wal powstał dzię­ki współ­pra­cy i wspar­ciu: B383 Art Spa­ce, Sono­ra Sound Tube, Insty­tu­tu Ada­ma Mic­kie­wi­cza, Glis­san­do, ZaiKS, Sto­art, Hard Rain Solo­istEn­sem­ble, War­szaw­skie­go Towa­rzy­stwa Sce­nicz­ne­go, Pol­skie­go Towa­rzy­stwa Myko­lo­giczn­go, Bri­tish Council.

Patroni medialni:

Dwój­ka Pol­skie Radio
Gaze­ta Wybor­cza
POLMIC​.PL

Bilety

Wstęp wolny