Drzewo życia

Co roku wio­sną w Hash­tag Labie pro­po­nu­je­my wie­czór, pod­czas któ­re­go wyko­nu­je­my mały gest pamię­ci wobec pol­skich Żydów. W dniu 81. rocz­ni­cy zbu­rze­nia Wiel­kiej Syna­go­gi na Tło­mac­kiem zapra­sza­my do wysłu­cha­nia utwo­ru Artu­ra Zaga­jew­skie­go Drze­wo Życia do poezji Cha­vy Rosenfarb.

Drze­wo Życia to utwór zamó­wio­ny przez Cen­trum Dia­lo­gu im. Mar­ka Edel­ma­na w Łodzi, któ­ry powstał do wier­szy poet­ki jidysz Cha­vy Rosen­farb. Cha­va prze­ży­ła get­to i osta­tecz­nie  wyemi­gro­wa­ła do Kana­dy, gdzie zmar­ła. Dzie­łem jej życia jest obszer­na, auto­bio­gra­ficz­na powieść Drze­wo życia, któ­ra nie­daw­no zosta­ła prze­tłu­ma­czo­na na język pol­ski. Mimo, że od tytu­łu powie­ści wywo­dzi się tytuł utwo­ru Artu­ra Zaga­jew­skie­go, kan­wą kom­po­zy­cji nie jest wca­le pro­za, a wybra­ne wier­sze napi­sa­ne przez Cha­vę nie­dłu­go po opusz­cze­niu get­ta i doty­czą­ce jej doświad­cze­nia skraj­ne­go opusz­cze­nia i izolacji.

Artur Zaga­jew­ski to jeden z naj­cie­kaw­szych pol­skich kom­po­zy­to­rów. Chęt­nie nawią­zu­je do este­ty­ki popkul­tu­ry, umie­jęt­nie dozu­je inspi­ra­cje pun­kroc­kiem, czy nową falą lat 80-tych, zacho­wu­jąc przy tym swój indy­wi­du­al­ny i roz­po­zna­wal­ny język muzycz­ny. Jak mani­fe­sta­cyj­ny, nie­kie­dy ostry i chro­pa­wy styl Zaga­jew­skie­go może się spo­tkać z intym­nym, kobie­cym i poetyc­kim zapi­sem naj­trud­niej­szych życio­wych doświadczeń?

“Kie­dy pra­cu­ję nad tek­stem, czu­ję się tro­chę jak współ­cze­sny reży­ser teatral­ny, któ­ry obu­do­wu­je kla­sycz­ne tek­sty nowy­mi, cza­sa­mi bar­dzo odle­gły­mi kon­tek­sta­mi. Podob­nie jak, dla przy­kła­du, robi to Paweł Mykie­tyn, któ­ry w swo­jej Pasji par­tię Jezu­sa powie­rza kobie­cie, z kolei Piła­to­wi każe krzy­czeć do tłu­mu przez mega­fon przy akom­pa­nia­men­cie gło­śnej, roc­ko­wej muzy­ki. Tego typu rein­ter­pre­ta­cyj­ne posta­wy są mi bar­dzo bli­skie, acz­kol­wiek w porów­na­niu z moimi wcze­śniej­szy­mi utwo­ra­mi, w Drze­wie Życia posta­no­wi­łem zła­go­dzić nie­co mój język muzyczny.

Od począt­ku chcia­łem tę poezję w jakiś spo­sób zde­rzyć ze współ­cze­sno­ścią, prze­pu­ścić ją przez filtr dzi­siej­szych cza­sów. W nie­któ­rych czę­ściach utwo­ru się­gam więc po środ­ki, jaki­mi posłu­gu­je się współ­cze­sna kul­tu­ra muzycz­na, zarów­no ta wyso­ka, „awan­gar­do­wa” jak i popu­lar­na. W par­tii wokal­nej obec­ne są takie tech­ni­ki, jak krzyk, czy quasi skan­do­wa­nie, co z jed­nej stro­ny odwo­łu­je się wręcz do eks­pre­sji pun­kroc­ko­wej, z dru­giej zaś do spo­łecz­nych pro­te­stów, z któ­ry­mi jesz­cze nie­daw­no mie­li­śmy do czy­nie­nia na co dzień. Podob­ną rolę w utwo­rze odgry­wa­ją repe­ty­cje wybra­nych zdań z poezji Cha­vy Rosen­farb, któ­re poprzez wie­lo­krot­ne, nie­mal mecha­nicz­ne powtó­rze­nia oddzie­la­ją się od swo­je­go pier­wot­ne­go kon­tek­stu i wów­czas ich zna­cze­nie nabie­ra nowe­go, współ­cze­sne­go wymiaru.”

Program

Artur Zaga­jew­ski Drze­wo Życia 

Wystąpią

Patry­cja Krze­szow­ska-Kubit  śpiew
Artur Zaga­jew­ski gita­ra elek­trycz­na
Julian Paproc­ki klar­net kontrabasowy

oraz Hash­tag Ensemble:

Krzysz­tof Kozłow­ski syn­te­za­tor
Domi­nik  Pło­ciń­ski wio­lon­cze­la
Albert Woel­ke akor­de­on (Aka­de­mia PRO Hash­tag Ensemble)

Realizacja:

Prze­strzeń Muzy­ki Współ­cze­snej Hash­tag Lab współ­fi­nan­su­je Mia­sto Sto­łecz­ne War­sza­wa.
Patro­nem kon­cer­tu jest Muzeum Histo­rii Żydów Pol­skich POLIN.

Bilety

40 PLN