
Navarasa. John Cage

Koncert-instalacja, na którym zabrzmi komplet Sonat i Interludiów Johna Cage’a na fortepian preparowany (1946–48). Muzyka nawiązuje do indyjskiej koncepcji sztuki opartej na dziewięciu emocjach. So nimi: miłość/zmysłowość, moc/odwaga, gniew/furia/złość, wstręt/groza, radość/ironia, litość/smutek, zdziwienie/zachwyt, strach/trwoga, spokój/wyciszenie.
Dźwięk instrumentu został zmodyfikowany poprzez umieszczenie między strunami gwoździ, śrub, kawałków gumy i plastiku. Całość tworzy unikatowy w historii muzyki pomost między sztuką Zachodu i Wschodu i nie mniej unikatowe brzmienie fortepianu.
W interpretacji Martyny Zakrzewskiej i Aleksandry Ołdak muzyka spotyka się z obrazem poprzez poprzez hybrydowe wizualizacje, łączące materiał wideo rejestrowany na żywo z wykonania z renderami 3D. Głównym motywem trójwymiarowych animacji jest symulacja wiatru – zmienna, generatywna siła działająca na cyfrowe obiekty niczym nieregulowany impuls. Podobnie jak w koncepcjach Cage’a, przypadkowość i otwartość procesu stają się strategią kompozycyjną. Obraz nie tyle ilustruje dźwięk, co funkcjonuje jako równoległa, autonomiczna warstwa obecności.
Przestrzeń zostanie rozstawiona tak, by sprzyjać indywidualnemu trybowi odbioru i kontemplacji – będzie można leżeć na matach, chodzić lub siedzieć.
Program:
John Cage Sonaty i Interludia na fortepian preparowany*
*prawykonanie
Wystąpią:
Martyna Zakrzewska fortepian
Realizacja:
Aleksandra Ołdak wizualizacje
koncepcja programowa i tekst:
Aleksandra Ołdak, Martyna Zakrzewska
produkcja: Agata Krystek, Olga Pasek
identyfikacja wizualna: Aleksandra Ołdak
Przedsięwzięcie jest realizowane ze środków pochodzących ze „Stypendium Twórczego Miasta Krakowa”.
Projekt otrzymał stypendium z Funduszu Popierania Twórczości Stowarzyszenia Autorów ZAiKS.
Przestrzeń Muzyki Współczesnej Hashtag Lab współfinansuje Miasto Stołeczne Warszawa.
Patronem medialnym Przestrzeni Muzyki Współczesnej Hashtag Lab jest POLMIC.PL.
Uwaga na zapisy ewentualne MKiDN, Nimit lub innych grantodawców
Jeśli chcesz wiedzieć więcej o artystkach:
Martyna Zakrzewska pianistka, solistka i kameralistka oddana muzyce XX I XXI wieku, doktorka sztuki, pedagożka. Zdobywczyni nagrody specjalnej w X Konkursie Muzyki XX i XXI Wieku dla Młodych Wykonawców w Radziejowicach i II nagrody na 23. Concorso Luigi Nono. Laureatka Stypendiów MKiD oraz Prezydenta Miasta Krakowa. Występowała m.in. na Uniwersytecie Muzycznym w Grazu, w WDR, Deutschlandfunk, Universität der Künste w Berlinie, Filharmonii Lwowskiej, Filharmonii Świętokrzyskiej, Studiu Polskiego Radia im. Witolda Lutosławskiego, z Narodową Orkiestrą Symfoniczną Polskiego Radia (NOSPR). Wystąpiła na festiwalach: Wien Modern, Acht Brücken, Warszawska Jesień, Łańcuch, Sacrum Profanum, unsound, TRZY-CZTE-RY. Dokonywała prawykonań utworów Zygmunta Krauzego, Artura Zagajewskiego, Cezarego Duchnowskiego, Joanny Woźny. Czynnie uczestniczyła w impuls Academy, EWCM, Internationale Ferienkurse für Neue Musik, Ostrava Days oraz Stockhausen-kurse Kürten, kursach zespołów Ensemble Musikfabrik, Ensemble Modern. Od 2019 roku prowadzi zajęcia w macierzystej akademii w Krakowie, od 2022 r. jest wykładowczynią podczas Wakacyjnych Kursów Nowej Muzyki dla Wykonawców w Bydgoszczy.
Aleksandra Ołdak (1990) artystka wizualna tworząca na styku mediów cyfrowych i fizycznych. Jej praktyka obejmuje generatywne wideo, rendery 3D, obiekty i instalacje, koncentrując się na budowaniu przestrzeni parametrycznych, eksplorując zależności między ruchem, dźwiękiem i formą. Realizuje oprawy wizualne do koncertów i performansów, eksperymentując z integracją obrazu i muzyki. Jej prace były prezentowane m.in. na Warszawskiej Jesieni, KODY: Festiwalu Tradycji i Awangardy Muzycznej w Lublinie, NeoArte – Syntezatorze Sztuk w Gdańsku, Sacrum Profanum w Krakowie, DEMO Festival w Holandii oraz Daegu Contemporary Music Festival w Korei Południowej. Absolwentka Wydziału Grafiki ASP w Warszawie, gdzie uzyskała dyplom magisterski w Pracowni Grafiki Koncepcyjnej i Intermedialnej. W swoich realizacjach porusza się w obszarze spekulatywnej wizualności, badając granice między symulacją a materią.