Labowa Jesień: Evolutionary Environments

Program:

Gra­in­ne Mulvey Luca 
Ian Wil­son The emp­ti­ness of the ever-expan­ding uni­ver­se can­not com­pa­re to the void whe­re your heart sho­uld be 
Ann Cle­are Inner 
Jane O’Le­ary Win­ter Reflec­tions 
Pedro Rebe­lo Cra­na 
Edu­ard Zatri­qi War Games 

Wystąpi:

Hard Rain SoloistEnsemble:

Aisling Agnew flu­tes
Sarah Watts cla­ri­nets
Cia­ran McCa­be vio­lin 
David McCann vio­lon­cel­lo 
Daniel Bro­well pia­no 
Paul McCu­sker con­duc­tor

Luca (2017), skom­po­no­wa­ny dla Hard Rain Solo­istEn­sem­ble, odno­si się do Ostat­nie­go Uni­wer­sal­ne­go Wspól­ne­go Przod­ka (Last Uni­ver­sal Com­mon Ance­stor), nawią­zu­jąc do popar­cia Tyn­dal­la dla teo­rii ewo­lu­cji Dar­wi­na. Utwór prze­cho­dzi od cha­otycz­nych kla­strów do tema­tycz­nych gestów, sym­bo­li­zu­jąc współ­za­leż­ność całe­go życia.

The emp­ti­ness of the ever-expan­ding uni­ver­se… (2018) został zamó­wio­ny i miał swo­ją pre­mie­rę w wyko­na­niu Hard Rain Solo­ist Ensem­ble. Odzwier­cie­dla on rze­czy­wi­stą pust­kę nie­któ­rych poli­tycz­nych obiet­nic i pra­gnień poprzez muzy­kę o ubo­gich środ­kach melo­dycz­nych i harmonicznych.

„Dedy­ko­wa­ne tak zwa­nym przy­wód­com i oso­bom u wła­dzy na całym świe­cie, któ­rzy schle­bia­ją wła­snym pra­gnie­niom, dogma­tom, kie­sze­niom, wąskiej bazie popar­cia i/lub udzia­łow­com, zamiast słu­żyć dobru wspól­ne­mu. Będzie­cie naszym końcem.”

Inner (2009) bada ideę pod­skór­nej prze­strze­ni w dźwię­ku. Poprzez swo­ją kine­tycz­ną aktyw­ność i auto­sko­po­we ten­den­cje, utwór dąży do eks­plo­ra­cji wewnętrz­nych struk­tur dźwię­ku i odwró­ce­nia ich na zewnątrz: izo­lo­wa­nia, sku­pia­nia się na dźwię­kach oraz ujaw­nia­nia ich w cza­sie i prze­strze­ni. For­te­pian i wio­lon­cze­la są od sie­bie wza­jem­nie zależ­ne, by funk­cjo­no­wać. Naprze­mien­nie peł­nią role tego, co uzna­wa­ne jest za wewnętrz­ne i zewnętrz­ne: w suro­wych świa­tach bar­wo­wych dzia­ła­ją zło­żo­ne, mniej­sze świa­ty, a w dużych, deli­kat­nych struk­tu­rach ist­nie­ją ostre, wewnętrz­ne świa­ty. Wewnętrz­ne świa­ty rosną, wydo­sta­ją się, oddzie­la­ją i wdzie­ra­ją się do świa­ta zewnętrz­ne­go. Świa­ty zewnętrz­ne ota­cza­ją, chro­nią, wspie­ra­ją i roz­pusz­cza­ją się w świa­tach wewnętrz­nych. Odsło­nię­te zosta­ją wewnętrz­ne struk­tu­ry i zawi­nię­te oso­bli­wo­ści: to, co było wewnętrz­ne, zosta­je wypchnię­te na zewnątrz, a wnę­trze otrzy­mu­je wie­lo­wy­mia­ro­wą jakość — powierzch­nia zewnętrz­na ule­ga frag­men­ta­cji, odsła­nia­jąc i uwal­nia­jąc to, co podskórne.

Win­ter Reflec­tions (2010) został skom­po­no­wa­ny z oka­zji otwar­cia nowej prze­strze­ni kon­cer­to­wej w Con­tem­po­ra­ry Music Cen­tre w Dubli­nie. Trio zosta­ło napi­sa­ne dla człon­ków zespo­łu Con­cor­de, a w utwo­rze obec­ny jest ele­ment swo­bo­dy i eks­plo­ra­cji — trzej muzy­cy reagu­ją na swo­je linie nawza­jem, two­rząc nowe bar­wy i bawiąc się dźwiękiem.

Cra­na (2024) to dźwię­ko­wa eks­plo­ra­cja rze­ki Cra­na w Done­gal, Irlan­dia. Na swo­jej krót­kiej, 12-milo­wej tra­sie rze­ka ta ofe­ru­je impo­nu­ją­cą róż­no­rod­ność pej­za­ży dźwię­ko­wych, odzwier­cie­dla­ją­cych róż­ne śro­do­wi­ska i nur­ty wod­ne. Utwór wyko­rzy­stu­je immer­syj­ne nagra­nia tere­no­we jako pod­sta­wę do opra­co­wa­nia mate­ria­łu instru­men­tal­ne­go, któ­ry zapra­sza do aktyw­ne­go słu­cha­nia i inte­rak­cji mię­dzy wyko­naw­ca­mi — poprzez par­ty­tu­rę nego­cju­ją­cą rela­cje mię­dzy sta­ły­mi a płyn­ny­mi ide­ami muzycz­ny­mi. Cra­na został skom­po­no­wa­ny dla Hard Rain Solo­istEn­sem­ble i miał swo­ją pre­mie­rę na Hud­ders­field Con­tem­po­ra­ry Music Festi­val w 2024 roku.

War Games (2016) zosta­ło skom­po­no­wa­ne jako muzycz­ny komen­tarz do kon­flik­tów, któ­re były widocz­ne na świe­cie na począt­ku 2016 roku. Czy­ta­jąc arty­ku­ły o wzro­ście popu­li­zmu, nacjo­na­li­zmu i prze­mo­cy doko­ny­wa­nej w imię reli­gii, ude­rzy­ła mnie pozor­na nie­zdol­ność bądź nie­chęć ludz­ko­ści do ucze­nia się na wła­snych błę­dach. Ta idea histo­rycz­ne­go powta­rza­nia się wyda­rzeń zain­spi­ro­wa­ła mnie do stwo­rze­nia utwo­ru, w któ­rym mate­riał muzycz­ny roz­wi­ja się, ale nigdy nie prze­kształ­ca cał­ko­wi­cie. Toż­sa­mość gestów upar­cie trwa przez cały prze­bieg dra­ma­tur­gii. Ponad­to, zna­czą­cy wpływ na kon­struk­cję dra­ma­tycz­ną utwo­ru mia­ło stwier­dze­nie Mark­sa, że histo­ria powta­rza się „naj­pierw jako tra­ge­dia, potem jako far­sa”. Tema­ty poja­wia­ją­ce się we wstę­pie są więc spa­ro­dio­wa­ne w kodzie. Finał utwo­ru sta­no­wi zatem sar­do­nicz­ny powrót do jego otwar­cia. War Games, skom­po­no­wa­ny dla zespo­łu Hard Rain w ramach kon­kur­su Peter Ros­ser Com­po­si­tion Award, sta­no­wi syn­te­zę tech­nik post­se­rial­nych z zain­te­re­so­wa­niem dźwię­ka­mi uzy­ski­wa­ny­mi poprzez nie­kon­wen­cjo­nal­ne tech­ni­ki wykonawcze.

Evo­lu­tio­na­ry Envi­ron­ments is sup­por­ted by the Bri­tish Coun­cil under the UK/Poland Season 2025.

The con­cert is an event in the Lab Autumn series, part of the War­saw Autumn Inter­na­tio­nal Festi­val program.

Evo­lu­tio­na­ry Envi­ron­ments aims to chal­len­ge our per­cep­tion of our­se­lves and the world that sur­ro­unds us. Much of the music in this pro­gram­me urges us to con­si­der our exi­sten­ce, not only in the lar­ger sen­se of our pla­net, but also in how we rela­te to each other, and under­stand the cur­rent con­di­tions of our society. 

Program:

Gra­in­ne Mulvey Luca 

Ian Wil­son The emp­ti­ness of the ever-expan­ding uni­ver­se can­not com­pa­re to the void whe­re your heart sho­uld be 

Ann Cle­are Inner 

Jane O’Le­ary Win­ter Reflec­tions 

Pedro Rebe­lo Cra­na 

Edu­ard Zatri­qi War Games 

Hard Rain SoloistEnsemble:

Aisling Agnew flu­tes

Sarah Watts cla­ri­nets

Cia­ran McCa­be vio­lin 

David McCann vio­lon­cel­lo 

Daniel Bro­well pia­no 

Paul McCu­sker con­duc­tor

Realisation:

pro­gram con­cept and text: Hard Rain Solo­istEn­sem­ble            
pro­duc­tion: Lilian­na Krych
visu­al iden­ti­ty: Alek­san­dra Ołdak
sound engi­ne­er: Kosma Stan­de­ra
part­ners: Hard Rain Solo­istEn­sem­ble, Bri­tish Coun­cil UK, Arts Coun­cil of Nor­thern Ire­land, QUB Music, SARC, PRSf, CMC

The Con­tem­po­ra­ry Music Spa­ce Hash­tag Lab is co-finan­ced by the City of Warsaw.

The media patrons of the Con­tem­po­ra­ry Music Spa­ce Hash­tag Lab are POLMIC​.PL and Dwoj­ka Polish Radio.

About the program:

Luca (2017), cre­ated for Hard Rain Solo­ist Ensem­ble, reflects on the Last Uni­ver­sal Com­mon Ance­stor, echo­ing Tyndall’s sup­port of Darwin’s the­ory of evo­lu­tion. The pie­ce trans­i­tions from cha­otic clu­sters to the­ma­tic gestu­res, sym­bo­li­zing the inter­con­nec­ted­ness of all life.

The emp­ti­ness of the ever-expan­ding uni­ver­se… (2018) was com­mis­sio­ned and pre­mie­red by Hard Rain Solo­istEn­sem­ble, and reflects the actu­al emp­ti­ness of cer­ta­in poli­ti­cal pro­mi­ses and desi­res in music of meagre melo­dic and har­mo­nic means. “Dedi­ca­ted to so-cal­led leaders and people in power eve­ry­whe­re who pan­der to the­ir own desi­res, dogmas, pockets, nar­row sup­port bases, and/or stoc­khol­ders inste­ad of serving the gre­ater good. You will be the end of us all.”

Inner (2009) pro­bes the idea of a sub­cu­ta­ne­ous spa­ce within sound. Thro­ugh its kine­tic acti­vi­ty and auto­sco­pic ten­den­cies, the pie­ce aims to explo­re inter­nal struc­tu­res of sound and turn them outward: iso­la­ting, focu­sing on, and reve­aling sounds in the­ir time and spa­ce. The pia­no and cel­lo are depen­dent on each other to func­tion. They alter­na­te the roles of what is con­si­de­red inte­rior and exte­rior: within harsh tim­bral worlds the­re are intri­ca­te, smal­ler worlds at work, and within lar­ge deli­ca­te worlds, harsh inner worlds exist. Inner worlds grow, esca­pe, sepa­ra­te from, and intru­de on, the outer world. Outer worlds encom­pass, sur­ro­und, pro­tect, sup­port and dis­so­lve into inner worlds. Inter­nal struc­tu­res and infol­ded idio­syn­cra­sies are reve­aled: what was inward is for­ced outward, the inter­nal is given a mul­ti­di­men­sio­nal quali­ty, frag­men­ting the outer sur­fa­ce, reve­aling and unle­ashing the subcutaneous.

Win­ter Reflec­tions (2010) was writ­ten for the ope­ning of a new per­for­man­ce spa­ce at the Con­tem­po­ra­ry Music Cen­tre, Dublin. The trio was writ­ten for mem­bers of Con­cor­de, and the­re is an ele­ment of fre­edom and explo­ra­tion as the three musi­cians react to each other’s lines, cre­ating new colo­urs and play­ing with sounds.

Cra­na (2024) is a sonic explo­ra­tion of the River Cra­na in Done­gal, Ire­land. Thro­ugh its short 12-mile path, the river has an impres­si­ve varie­ty of sound­sca­pes, reflec­ting vario­us envi­ron­ments and water flows. The work uses immer­si­ve field recor­dings as the base for deri­ving instru­men­tal mate­rials which invi­te acti­ve liste­ning and inte­rac­tion betwe­en the per­for­mers thro­ugh a sco­re that nego­tia­tes rela­tion­ships betwe­en fixed and flu­id musi­cal ide­as. Cra­na was com­po­sed for Hard Rain Solo­istEn­sem­ble and pre­mie­red at Hud­ders­field Con­tem­po­ra­ry Music Festi­val in 2024.

War Games (2016) was com­po­sed as a musi­cal com­men­ta­ry on the con­flicts evi­dent aro­und the world in ear­ly 2016. Reading news artic­les con­cer­ning the rise of popu­lism, natio­na­lism, and vio­len­ce per­pe­tra­ted in the name of reli­gion, I was struck by huma­ni­ty­’s appa­rent inability/unwillingness to learn from past errors. This notion of histo­ric recur­ren­ce inspi­red me to com­po­se a work in which musi­cal mate­rial is deve­lo­ped, but does not trans­form com­ple­te­ly. The iden­ti­ty of gestu­res the­re­fo­re per­si­sts stub­born­ly thro­ugho­ut the cour­se of the dra­ma­tur­gy. More­over, Marx’s sta­te­ment that histo­ry repe­ats itself, “first as a tra­ge­dy and second as a far­ce” had a signi­fi­cant influ­en­ce on the design of the wor­k’s dra­ma­tic struc­tu­re. The­mes that occur in the intro­duc­tion are paro­died in the coda. Thus, the fina­le of the work is inten­ded to serve as a sar­do­nic repri­se of the ope­ning sec­tion. Com­po­sed for Hard Rain for the Peter Ros­ser Com­po­si­tion Award, War Games repre­sents a syn­the­sis betwe­en post-serial pro­ce­du­res and inte­rest in sounds pro­du­ced via unco­nven­tio­nal per­for­man­ce techniques.